*Göçebe hayattan yerleşik hayata, Destandan Halk hikâyeciliğine ve İslamiyet Öncesinden Müslümanlığa Geçiş gösteren, Geçiş Hikâyeleri olarak da bilinir.
1)Asıl adı “Kitab-ı Dede Korkut Alâ Lisan-ı Taife-i Oğuzan” şeklindedir.
2) 12, 13 ve 14. yy.da Doğu Anadolu’da ve Azerbeycan’da yaşayan müslüman Oğuz boylarının geleneklerini, göreneklerini, iç mücadelelerini, doğa üstü güçlerle, yaratıklarla savaşmalarını ele alır.
3) 14. ve 15. yy.da yazıya geçirilmiştir. Bu konudaki yaygın kanaat hikayelerin 14.yy.’da yazıya geçirildiği şeklindedir. Hikayelerin kimin tarafından yazıya geçirildiği bilinmemektedir.
4) Toplam on iki hikayeden oluşur. İkisi Oğuz Türklerinin kendi iç mücadelesini, İkisi olağan üstü varlıkları, sekizi de Kuzeydeki ve batıdaki Hıristiyanlarla olan mücadeleleri anlatır.HAZIRLAYAN: MUSTAFA ŞAHİN TDE ÖĞRETMENİ
5) Şiir ve düzyazı (nazım-nesir) karışık oluşturulmuştur.
6) Hikayelerde az da olsa masal ve destan unsurları görülür.
7) Çok temiz, güzel ve zengin bir dil kullanılmıştır.
8) Anlatım açık, yalın ve durudur. Kesinlik ifade eder.
9) Hikayelerde en önemli meziyet kahramanlıktır.
10) Aileye, çoğalmaya, kadına, çocuğa ve çocuk terbiyesine büyük önem verilir.
11) Bütün hikayelerde dini unsurlar (namaz kılma, dua etme, arı sudan abdest alma) görülür.
12) Kahramanlar dövüşlerini, Allah ve Peygamber sevgisi için yapar.
13) Türk milletinin karakteristik özellikleri; doğruluk, adalet, güzellik, savaşçılık yüceltilir.
14) At, ağaç, su, yeşillik kısaca tabiat çok sevilir.
15) Kahramanların en büyük yardımcısı atlardır.
16) Hikâyelerde, birçok öğüt vardır. Bu nedenle bu hikayeler didaktiktir.
17) Hikayelerde yaşanan olayların tarihi bilgilerle ilgisi vardır.
18)Kahramanlarının olağanüstü eylemlerini coşkulu, törensel bir üslupla anlatırlar.
19)Genellikle birkaç bölümden oluşan manzum yapıtlardır.
20)Olaylar geniş bir coğrafyada geçer.
21)Sözlü edebiyatın ürünüdürler.
22)Çoğu destanda olaylara doğaüstü yaratıklar da katılır.
23)Özellikle sözlü destanlarda uzun anlatı, betimleme ve konuşma bölümleri bulunur.