Son sözlerimi ekleyerek bu galeriyi bitirmek istiyorum değerli dostlar. Zira yazmak hiç kolay değil, duygulanmamak elde değil..
1998'de programı "reyting" sebebiyle yayından kaldırılan Barış Manço'nun TRT'ye kırgınlığı büyüktür. Zira, o dönem patlayan pop kültürünün etkisiyle ve özel kanalların çoğalmasıyla, "programının eskisi kadar reyting getirmemesi" sebebiyle finalini yaparak televizyondan çekilmiştir.
Milliyet gazetesi'nde, 1993'de yazmaya başlayan Barış Manço, programıyla alakalı şöyle bir şey yazmıştır;
"ben gidiyorum diye ıspanak yememek, dişlerinizi fırçalamamak yok. Kalbim sizlerle beraber çocuklar!" yazmıştır. Ayrıca bu yazının başlığı, "MÜSADENİZLE ÇOCUKLAR!" olmuştur.
(Milliyet gazete arşivinden alıntı yapılamıyor, yoksa yazma sevgisiyle ilgili çok güzel anılarını paylaşmıştı, buraya eklemeyi isterdim)
Yaşamı boyunca parayı sevmeyen, samimiyeti, sevgisi ilgi ve alakasıyla gönüllerimizde taht kuran "çocuk kalpli" adam, 1991 yılında devlet sanatçısı ünvanı almış, onursal doktora sahibi, başka ülkelerin ona verdiği vatandaşlık hakkı, Belçika ve Fransa'dan aldığı ödüller, Japonya'dan aldığı ödüller, hepsi değil ama bir kısmı Barış Manço Evi'nde sergilenmektedir.
Unutmadan eklemeyi çok isterim. "albümleriniz Japonya'da çok satıyor" denilince, "ülkemde yarım milyonu geçse çok mutlu olurum" diye bir ifade kullanmıştır ki çok önemli bir ifadedir bu.
"Japonya'da albümünüz kaç para?" sorusuna, "çok para çok söylenmez" diyerek öylesine duygulandırmıştır ki bizleri... Bu denli bir mütevazilik..
Son olarak, "Müge anlı'"nın sorusu üzerine, "hayır evimin müze olmasını istemem, biz burada yaşıyoruz, çocuklarımızda burada yaşasın, daha gelinler gelecek, gelin istiyorum ben, Allah bize ömür versin" demiştir.
Kendisinin en büyük fotoğraf arşivi, uzun yıllar çalışma arkadaşı olan "ERKMEN SAĞLAM" da dır. Yakın zamanda fotoğraf sergisi açmış ve hiç bilinmeyen fotoğraflarını bizlere göstermiştir.
Yaptırdığı okul, (Barış Manço ilkokulu) İstanbul'un Tuzla semtinde yer almaktadır.