9. sınıf dil ve anlatım dersi tüm notlar

 9.SINIF DİL VE ANLATIM DERS NOTLARI


1
I.ÜNİTE İLETİŞİM,DİL VE KÜLTÜR


1. İLETİŞİM
Duygu, düşünce ve isteklerin yazı, konuşma ve görsel-işitsel
akla gelebilecek her türlü araçla aktarılmasına iletişim denir.
İletişimin kurulmasında altı temel öğe kullanılır:
* Kaynak(Gönderici) * Alıcı
* İleti (Mesaj) * Kanal(İletim yolu)
* Bağlam(Ortam) * Dönüt(Geri bildirim)
* Kaynak(Gönderici) : Duygu düşünce ve isteğin
aktarılmasında sözü söyleyen kişiye denir.
* Alıcı : İletilen sözü alan kişiye denir.
* İleti (Mesaj) : Gönderici ile alıcı arasında aktarılan
duygu,düşünce ya da isteğe denir.
* Kanal(Araç) : Gönderici ile alıcı arasındaki iletinin
gönderilme şekline denir.
* Bağlam(Ortam): İletişimin gerçekleştiği yere denir.
* Dönüt(Geri bildirim) :Alıcının göndericiye verdiği tepkiye
(cevaba) denir.
İletişim Niçin Gereklidir?
 Kişi, sosyal çevrede sağlıklı ve mutlu bir yaşam
sürmek için iletişim kurmak zorundadır.
 İletişim hayatın vazgeçilmez bir gereğidir.
 Ruhsal ve bedensel ihtiyaçlarımızı gidermek için
iletişim gereklidir.
 Toplumsal yasa vu kuralları sağlıklı bie şekilde
işletebilmek için gereklidir.
Gösterge ve Türleri:
Kendi dışında başka bir şeyi gösteren,düşündüren,onun yerini
alabilen,kelime,nesne,görünüş ve olgulara gösterge denir.
Türleri:
a) Dil Göstergesi: Söz veya yazıyla gerçekleştirilen her türlü
eylem bu gruba girer.
b) Doğal Gösterge: Ülkelerin doğal güzellikleri,yaprakların
sararması…
C) Sosyal Gösterge: Trafik ışıkları,görgü kuralları…
İletişim Kurarken Kullanılan Göstergeler Nelerdir?
* Dil göstergeleri : Söz veya yazıyla gerçekleştirilen her türlü
eylem bu gruba girer.İnsan duygu ve düşüncelerini en iyi
şekilde dil ile anlatır. Dille gerçekleştirilen iletişim resim,
şekil, işaret ve vücut diliyle yapılan iletişimden daha güçlü ve
daha kullanılışlıdır.
* Dil dışı göstergeler : Resim,şekil,işaret,hareket,jest ve
mimikler bu gruba girer.


2. İNSAN,İLETİŞİM VE DİL
İletişim Türleri:
* Dille gerçekleştirilen iletişim
* Jest ve mimiklerle gerçekleştirilen iletişim
* Resim,şekil,çizgi gibi sembollerle gerçekleştirilen iletişim
* Simgelerle gerçekleştirilen iletişim
Dil Nedir?
Dil, insanlar arasında anlaşmayı sağlayan,kendisine özgü
yasaları olan ve ancak bu yasalar çerçevesinde gelişen, temeli
bilinmeyen zamanlarda atılmış seslerden örülmüş bir anlaşma
sistemidir.
Dilin Önemi ve Özellikleri
* Dil, gelişmiş bir iletişim aracıdır.
* Dil, seslerden oluşmuş bir anlaşma sistemidir.
* Tam anlamıyla anlatma ve anlaşma; seslerden örülü kurallar
bütünü olan “dil” ile sağlanır.
* Dil, düşünce ve zekânın bir göstergesidir.
* Dil, canlı bir varlıktır.
* Dil, sosyal bir varlıktır.
* Dil, bir ortaklıktır.
Dilin Millet Hayatındaki Yeri ve Önemi
* Dil birliği, milleti oluşturan özelliklerin başında gelir.
* Bir milletin dili; onun tarihi, dini ve kültürüyle iç içedir.
* Millet için gerekli olan her şey, dilde saklanır.
* Dil; milletin manevî ve kültür değerlerini, millet olabilme
özelliklerini bünyesinde sımsıkı muhafaza eder.
* Dil, milleti meydana getiren bireyler arasında ortak duygu
ve düşünceler meydana getirir.
* Dil, milletin birlik ve bütünlüğünü sağlayan en güçlü bağdır.
Dilin İşlevleri
a) Heyecan bildirme işlevi
 Of!Canımı sıkma.
b) Göndericilik işlevi
Su,iki hidrojen,bir oksijen molekülünden oluşur.
c) Alıcıyı harekete geçirme işlevi
Aç artık şu kapıyı.
d) Dil ötesi işlevi
Yapım eki almış sözcüklere türemiş sözcük denir.
e) Kanalı kontrol işlevi
Söylediklerimi anladın mı?
f) Şiirsellik işlevi
Avazeyi bu aleme bir Davut gibi sal
Baki kalan bu kubbede bir hoş sada imiş


3. DİL- KÜLTÜR İLİŞKİSİ
En genel anlamıyla kültür bir toplumun maddi ve manevi
alanda ortaya koyduğu tüm eserlerdir. Toplumların yaşam
biçimleri, gelenek-görenekleri kullandıkları araç gereçleri,
inançları, dili, sanat anlayışı vb. kültürü oluşturur.
Toplumlar yüzyıllar boyu maddi ve manevi alanda çok değerli
eserler üretmişlerdir. Bu eserler gelecek kuşaklara dil
sayesinde aktarılır. Örneğin İslâmiyet’ten önceki döneme ait
destan, koşuk, sağu, savlar, Orhun Yazıtları, Dede Korkut
Hikâyeleri, Yunus Emre’nin şiirleri dil sayesinde günümüze
dek yaşamışlardır. Günümüz gençleri o eserleri okuyarak o
dönemle ilgili bilgi sahibi olabilirler. Bu bilgilenme dil
sayesinde olmaktadır. Bu bakımdan dil önemli bir kültür
taşıyıcısıdır.



DİL VE KÜLTÜRÜN ORTAK ÖZELLİKLERİ:
a) Dil ve kültür geçmiş ile gelecek arasında bir köprü vazifesi
görür.
b) Bir toplumun oluşmasında ve ayakta kalmasında ortak dil
ve kültürün önemli bir payı vardır.
c) Kültür ve dil bir toplumun yaşayış biçiminden önemli izler
taşır. 
d) Kültür ve dil bir milletin en önemli ortak özelliklerindendir.

LEHÇE: Bir dilin tarih içerisinde bilinmeyen bir dönemde
kendinden ayrılmış olup büyük farklılıklar gösteren kollarına
denir.Örn: Çuvaşça,Yakutça

ŞİVE: Bir dilin bilinen tarihi seyri içinde kendinden ayrılmış
olup bazı farklılıklar gösteren kollarına denir.Örn: Kırgızca,
Kazakça,Azerice …

AĞIZ: Bir ülke içinde aynı dilin farklı konuşma şekillerine
denir. Yörelere göre söyleyiş farklılıkları vardır ama yazılış
aynıdır. Örn: Karadeniz ağzı,Ege ağzı…



KONUŞMA DİLİ VE YAZI DİLİ :
Kelime dağarcığı yazı diline göre sınırlı olan ve günlük
hayatta kullanılan doğal dile konuşma dili denir.
Bir ülkede resmi dil olarak kabul edilen ve her alanda aynı
kurallarla kullanılan dile yazı dili denir.
Konuşma Dili ve Yazı Dili Arasındaki Farklar :
a) Bir ülkede bir yazı dili varken birden fazla konuşma dili
vardır.
b) Konuşma dili doğaldır yazı dili yapma bir dildir.
c) Yazı dilinde kurallar varken konuşma dilinde yoktur.
d) Yazı dilinin kullanım sahası konuşma diline göre daha
geniştir.
e) Konuşma dili günlük hayatta farklılık gösterirken yazı dili
göstermez.
ARGO: Bir dil içinde belli bir grubun sözcüklere yeni anlamlar
vererek kullanmasıyla oluşan konuşma şekline denir.
* Bu sözcükler ancak bu grup içinde kullanılır ve bu gruba
dahil olan kişiler anlamlarını bilebilir.
* Argo günlük hayatta ve edebiyatta bir malzeme olarak
kullanılabilir.


 II. ÜNİTE
 DİLLERİN SINIFLANDIRILMASI
 VE TÜRKÇENİN DÜNYA DİLLERİ
 ARASINDAKİ YERİ


1. DİLLERİN SINIFLANDIRILMASI
* Bugün yeryüzünde kaç dil konuşulduğu kesin olarak belli
değildir. Bununla birlikte yeryüzünde konuşulan dil sayısının
ortalama 3000-3500 arasında olduğu tahmin edilmektedir.
* Yeryüzündeki diller, ses sistemi, biçim yapısı ve söz dizimi
bakımından bazı yakınlıklar ve benzerlikler gösterir. Diller
arasındaki bu yakınlık ve benzerliğe dil aileleleri (dil akrabalığı)
adı verilir.
Yeryüzündeki diller yapı ve köken olmak üzere iki bakımdan
incelenir:

A. Yapı Bakımından Dünya Dilleri
1. Tek heceli diller:
* Bu dillerdeki sözcüklerde çekim eki yoktur.
* Sözcükler ek almadan değişime uğramadan kalmaktadır. *
Cümle içerisinde sözcükler, bulundukları yere ve başka
sözcüklerle yan yana gelme durumuna göre anlam kazanır.
* Yeryüzünde Çince ile Vietnam dili ve bazı Himalaya ve
Afrika dilleri ve Avrupa’da Bask dili bu gruba girer.
2. Eklemeli (Bitişken) Diller:
* Bu dillerde bir veya daha çok heceli köklere yapım ve çekim
ekleri eklenir.
* Köke getirilen yapım ekleri ile yeni sözcükler, yeni
kavramlar türetilir.
* Bu dile en güzel örnek Türkçedir. Ayrıca Altay dilleri,
(Moğolca, Mancu- Tunguz) küçük ayrımlarla Japonca; Ural
dilleri (Fince, Macarca, Samoyetçe) ile bazı Asya ve Afrika
dilleri bu gruba girer.
3. Çekimli (Bükümlü) Diller:
* Büküm, sözcüğün çekimi sırasında kökün özellikle kökteki
ünlünün değişmesidir.
* Çekim sırasında görülen değişikliklerle yeni sözcükler ve
kavramlar ortaya çıkar.
* Hint- Avrupa dilleri (Almanca, Farsca, Fransızca, Hintçe) ile
Arapça çekimli dil grubuna girer.

B. Köken Bakımından Dünya Dilleri
1. Hint - Avrupa Dilleri Ailesi
a. Asya Kolu: Hintçe, Farsça, Ermenice
b. Avrupa kolu:
* Germen (Cermen) Dilleri: Almanca, İngilizce, Felemekçe
(Hollanda’da ve Belçika’nın bir kısmında kullanılan dil).
* Romen Dilleri: Latince, Fransızca, İspanyolca, Portekizce,
İtalyanca
* İslav Dilleri: Rusça, Sırpça, Lehçe (Lehistan bölgesinde
kullanılan dil).
2. Hami-Sami Dilleri Ailesi: Akatça, Arapça, İbranice
3. Bantu Dilleri Ailesi: Orta ve Güney Afrika’da yaşayan
Bantuların dilleri bu gruba girer.
4. Çin Dilleri Ailesi: Çince ve Tibetçe bu ailedendir.
5. Ural- Altay Dilleri Ailesi:
a. Ural Kolu: Fince, Macarca,Estonca
b. Altay Kolu: Türkçe, Moğolca, Mançuca
“ Türkçe dünya dilleri arasında yapı bakımından sondan
eklemeli dil grubuna girer. Köken bakımından ise Ural-Altay
dil ailesinin Altay koluna bağlıdır. “


2. TÜRK DİLİNİN TARİHÎ GELİŞİMİ
Türk dilinin kökeni çok eski çağlara dayanmaktadır. Türk dili
gelişme aşamaları kitaptaki şemaya göre takip edilecektir.
( Bkz. – Dil ve Anlatım Ders Kitabı - Sayfa 35 )


TÜRKÇENİN GELİŞMESİNE KATKI SAĞLAYAN
ESERLER
Türklerin 10. yüzyıldan itibaren İslâmiyeti kabul etmesiyle
birlikte din, dil ve kültür hayatlarında önemli değişiklikler
olmuştur. Bu dönemde bilim dili olarak Arapça, edebiyat dili
olarak da Farsça kullanılmaya başlanmıştır. Dil ve kültür alanındaki
bu etkilenme sonucu Arapçadan,Farsçadan dilimize
pek çok sözcük ve kavram girmiştir. Ancak Türkçe bir taraftan
da varlığını sürdürmüştür. Özellikle Karahanlılar dö-
neminde (932-1212) dil ve edebiyatımız açısından önemli sayılan
Kutadgu Bilig, Divanü Lügati’t Türk ve Atabetül Hakayık
adlı eserler yazılmıştır.
Anadolu’da Türkçenin gelişmesi ise şöyle olmuştur: 11-12 ve
13. yüzyıllarda Anadolu’da Anadolu Selçukluları devleti
yönetime hakimdi. Bu dönemde devletin resmî dili Farsça idi.  
Edebiyat ve sanat dili olarak Farsça, bilim dili olarak da
medreselerde Arapça öğretiliyordu. Aydınlar eserlerini Arapça
–Farsça ya da bu dillerin karışımıyla yazıyorlardı. Türkçenin
gelişimine 12 ve 13. yüzyıllarda Şeyyat Hamza, Ahmet Fakih,
Yunus Emre, Hacı Bektaş Veli, Hoca Dehhani, Dede Korkut
vb. pek çok yazar ve düşünür katkı sağlamıştır.



 III.ÜNİTE
 SES BİLGİSİ, YAZIM (İMLA) KURALLARI
 NOKTALAMA


A. SÖYLEYİŞ( TELAFFUZ)

1. Ses ve Seslerin Kullanımı
Söyleyiş (Telaffuz) : En geniş anlamıyla konuşmayı sağlayan
hareketlerin tümüne söyleyiş (telaffuz) denir. Konuşmada ses
tonu ve söyleyişin (telaffuzun) önemi büyüktür.
Boğumlama: Seslerden oluşan heceleri gerekli ses değerlerini
vererek bazı sesler ve heceleri atlamadan, değiştirme-den
doğru,güzel ve iyi anlaşılabilecek biçimde söylemektir.
Tonlama : Anlatıma duygu, düşünce, heyecan, yumuşaklık,
sertlik katmak amacıyla seste yapılan farklılığa tonlama denir.
İnsan sesi ton bakımından kalın, ince ve tiz olmak üzere üçe
ayrılır.
Vurgu : Konuşma sırasında bazı sözcük veya hecelerin
diğerlerine göre daha kuvvetli, daha şiddetli söylenmesine
vurgu denir.Vurgu ikiye ayrılır:

a) Sözcük (Kelime) Vurgusu:
Konuşma sırasında bazı hecelerin diğerlerine göre daha
kuvvetli, daha şiddetli söylenmesine denir.
* Anlatımda vurgu söze duygu değeri katar; söylenen sözün
daha anlaşılır olmasını sağlar ve ahengi canlandırır.
* Türkçede genel olarak vurgu son hecededir.
* Yer isimlerinde vurgu ilk veya orta hecededir: Ankara -
İstanbul - Sakarya gibi
* Kelimelere ek eklendiğinde, vurgu son heceden bu eke
geçer: Kitap – Kitapçı – Kitapçılık – Kitapçılar…
* Tek heceli kelimelerde vurgu yapılmaz.
* Pekiştirme ekleri alan sıfatlardaki pekiştirme ekleri
vurguludur.
Dümdüz, Sapsarı, Masmavi
* Birleşik kelimelerde normalde iki vurgu bulunur ancak
genelde ilk kelimedeki vurgu daha güçlüdür.
Çanakkale

b) Cümle Vurgusu:
Konuşma sırasında bazı sözcüklerin diğerlerine göre daha
kuvvetli, daha şiddetli söylenmesine denir.
* Türkçede vurgulu sözcük (öğe)yükleme en yakın sözcüktür.
* Vurgulu öğe aynı zamanda cümlenin de en önemli öğesidir.
O elbiseyi dün ben pazardan aldım.
Ben o elbiseyi pazardan dün aldım.


B. TÜRKÇENİN SESLERİ VE ÖZELLİKLERİ
* Türkçede ünlü ve ünsüz olmak üzere 29 ses vardır. Bunların
8 tanesi ünlü, 21 tanesi de ünsüzdür.
ÜNLÜLERİN SINIFLANDIRILMASI:
Dilimizdeki ünlüler söyleniş sırasında dilin, çenenin ve dudakların
aldığı biçime göre sınıflandırılır.

a. Dilin durumuna göre: Dilin durumuna göre ünlüler kalın
ve ince olmak üzere ikiye ayrılır.
Kalın ünlüler: a, ı, o, u
İnce ünlüler: e, i, ö, ü

b. Alt çenenin durumuna göre: Alt çenenin durumuna göre
ünlüler geniş ve dar olmak üzere ikiye ayrılır.
Geniş ünlüler: a, e, o, ö
Dar ünlüler: ı, i, u, ü

c. Dudakların durumuna göre: Dudakların durumuna göre
ünlüler düz ve yuvarlak olmak üzere ikiye ayrılır.
Düz ünlüler: a, e, ı, i
Yuvarlak ünlüler: o, ö, u, ü



ÜNSÜZLERİN SINIFLANDIRILMASI:
Ünsüzler ağız boşluğundaki boğumlandığı yere (çıkak), sü-
rekli söylenip söylenemediğine ve yumuşak (ötümlü) ve sert
(ötümsüz) oluşlarına göre sınıflandırılır.

a. Boğumlanmalarına (çıkak) göre:
* Dudak ünsüzleri: Dudakların birbirine dokunmasıyla çıkar:
b, m, p
* Diş-dudak ünsüzleri: Üst dişlerin alt dudağa dokunmasıyla
çıkar: f, v
* Diş ünsüzleri: Dil ucunun üst dişlere yaklaşmasıyla veya
dokunmasıyla çıkar. c, ç, d, j, l, n, r, s, ş, t, z
* Damak ünsüzleri: Dilin orta kısmının ön damağa ya da dil
kökünün art damağa yaklaşmasıyla çıkar. g, ğ, k, y
* Gırtlak ünsüzleri: Bu ses, ciğerlerden gelen havanın ses
tellerine çarpmasından ve ağızda hiç bir engele uğramadan
çıkmasıyla oluşur. Türkçede gırtlak ünsüzü olarak sadece h
sesi vardır.

b. Sürekli söylenip söylenmeyeceğine göre:
Ünsüzlerin söylenirken ses yolunun kapanmasına veya sürekli
açık olmasına göre sınıflandırılmasıdır. Ünsüzler söylenirken
ses yolu kapanıyorsa süreksiz, sürekli açık kalıyorsa sürekli
ünsüzler adını alır. Bunu belirlemek için ünsüzün başına bir
ünlü getirilir. Ak, süt, iç seslerini söylerken ses yolu
tıkanmaktadır. Özzzzzzzzz, elllllllll, offffff seslerini söylerken
ses yolu açık kalmaktadır. Bu özelliğine göre ünsüzler ikiye
ayrılır:
* Sürekli ünsüzler: f, ğ, h, j, l, m, n, r, s, ş, v, y, z
* Süreksiz ünsüzler: b, c, ç, d, g, k, p, t


c. Yumuşak ve sert oluşlarına göre:
Ünsüzler ses tellerinde titreşime uğrayıp uğramadığına göre
yumuşak (tonlu) ve sert (tonsuz) olmak üzere ikiye ayrılır.
* Yumuşak ünsüzler: Ses tellerinin titreşmesiyle oluşan
ünsüzlerdir. b, c, d, g, ğ, j, l, m, n, r, v, y, z
* Sert ünsüzler: Ses telleri titreşmeden oluşan ünsüzlerdir. ç, f,
h, k, p, s, ş, t



ÜNLÜ VE ÜNSÜZ UYUMLARI
ÜNLÜ UYUMU
Türkçede iki tür ünlü uyumu vardır.
a. Büyük ünlü uyumu:
Dilin durumuna göre ünlülerin kalınlık incelik bakımından
uyumudur. Türkçe sözcüklerde ilk hecede kalın ünlü varsa,
ondan sonraki hecelerde kalın ünlü; ince ünlü varsa ince ünlü
gelir. Bu kurala büyük ünlü uyumu denir.
“Ağaçlar çiçek açtı.” cümlesinde ilk hecede a kalın
ünlüsünden sonra a- a- a kalın ünlüleri; çiçek sözcüğünde ise,
i, e ince ünlüleri; açtı sözcüğünde a- ı şeklinde kalın ünlüler
gelmektedir.
* Türkçe olduğu hâlde bu kurala uymayan bazı sözcükler de
vardır. kardeş < karındaş, anne < ana, elma < alma vb. Bu
sözcüklerin asılları ünlü uyumuna uyarlar.
* Bazı ekler Türkçe sözcüklere eklendiğinde ünlü uyumuna
uymaz.
- yor eki : geliyor, yazıyor, okuyor vb. 
- mtrak eki : mavimtrak, yeşilimtrak, sarımtrak vb.
- ki eki : sabahki, akşamki, dünkü vb.
- daş eki : yurttaş, vatandaş, dindaş, yoldaş vb.
- leyin eki : geceleyin, sabahleyin, akşamleyin vb.
- iken eki : silerken, bakarken, yazarken vb.
b. Küçük ünlü uyumu: Küçük ünlü uyumu sözcüklerdeki
ünlülerin düzlük yuvarlaklık, darlık-genişlik bakımından
uyumudur.
1. Türkçe sözcüklerde düz ünlüler (a, e, ı, i) den sonra düz
ünlüler gelir.
2. Yuvarlak ünlüler (o, ö, u, ü) den sonra;
a. Düz- geniş (a, e) ya da
b. Dar-yuvarlak (u, ü) gelir.
Bu kurala küçük ünlü uyumu denir.
ÖR: bekledim, kömürlük, gövdesi, umursamaz, tarafsızlık,
yorgunluktan
ÖNEMLİ:KÜU, kelimenin tamamında değil, komşu iki hece
arasında aranır: yumurtacı, yuvarlaklık, görebilmişti…
* Bazı sözcükler Türkçe oldukları hâlde küçük ünlü uyumuna
uymazlar. Armut, çamur, kabuk kavun, avuç, kavuşmak,
yağmur vb.
* yor eki KÜU’yu devamlı bozar: olmuyor
ÖNEMLİ: Yabancı sözcüklerde, birleşik kelimelerde ve tek
hecelilerde ÜNLÜ UYUMU KURALI aranmaz.

SES OLAYLARI
a. Ünsüz Benzeşmesi(Sertleşmesi – Ünsüz Uyumu):
Sonunda f,s,t,k,ç,ş, h,p ünsüzleri bulunan kelimeler “c,d,g”
yle başlayan bir ek aldığı zaman ekin başındaki yumuşak
ünsüzler sertleşerek “ç,t,k” olur.
sınıf-da değil sınıfta Türk- ce → Türkçe
at-gı değil atkı çiçek- ci değil çiçekçi
1905’te,
* Ünsüz benzeşmesi yabancı dillerden dilimize giren bazı
yabancı sözcükler ile birleşik sözcüklerde aranmaz.
İstikbâl, mahdut, makbul, işgal, meşgul ile akbaba, kurtdereli,
üçgen, Akdeniz, kırkbayır vb.
b. Sert Ünsüzlerin Yumuşaması (Ünsüz Değişimi)
Sözcük sonlarındaki sert ünsüzler (ç, k, p, t) sesli harfle
başlayan bir ek aldıklarında yumuşarlar: ç – c ; k – ğ ; p – b ; t
– d olur. Bu kurala sert ünsüzlerin yumuşaması denir.
ağaç – ağacı ekmek – ekmeği
söğüt – söğüde kitap – kitaba vb.
* Tek heceli sözcükler ile yabancı dillerden dilimize giren
bazı sözcükler bu kurala uymaz.
iç- içi ; ok- oku; kırk- kırkı; kata - kata; yat - yatı vb. gayret -
gayreti; ehemmiyet- ehemmiyeti vb.
hukuk - hukuku ; millet- milleti vb.
c. Ünlü türemesi:
* -cık / -cik eki alan bazı kelimelerde araya bir ünlünün girdiği
görülür:
Bir-cik→biricik, az-cık→azıcık, genç-cik → gencecik, darcık→daracık…
* Pekiştirilmiş bazı kelimelerde de ünlü türemesi olabilir:
Yalnız → yapayalnız, çevre → çepeçevre, gündüz →
güpegündüz, düz → düpedüz, çıplak →çırılçıplak
d. Ünsüz türemesi:
*Bazı birleşik fiillerin oluşumunda ünsüz türemesi görülür:
Af etmek – affetmek his etmek – hissetmek
*Bazı sözcüklere ünlüyle başlayan bir ek getirildiğinde
sözcüklerde aynı türeme ortaya çıkar.
Örnek : af-ı = affı had-i = haddi hak-ı=hakkı
*Ünlüyle biten sözcüklere, ünlüyle başlayan bir ek geldiğinde,
Türkçe sözcüklerde iki ünlü yan yana gelemeyeceği için bu
ünlülerin arasına “y,ş,s,n” ünsüzlerinden uygun olan biri gelir.
Bu ünsüz türemesine kaynaştırma da denir. Örnek :
oku-y-an okuyan baba-s-ı babası
yedi-ş-er yedişer elma-n-ın elmanın
e. Ünlü Düşmesi:
* İki heceli olan kimi sözcükler ünlüyle başlayan bir ek
aldıklarında ikinci hecelerinde bulunan ünlüyü düşürürler.
Omuz - um = omzum oğul - u = oğlu
* Baz birleşik fiillerin oluşumunda ünlü düşmesi olur:
Kahır olmak =Kahrolmak Sabır etmek= Sabretmek
* Bazı sözcükler yapım eki alırken ünlü düşmesi olur:
İleri – le – mek =ilerlemek koku – la – mak=koklamak
f. Ünsüz Düşmesi:
* -cek ,-cak küçültme eki alan bazı kelimelerde olur:
Küçük-cük=küçücük minik-cik=minicik
* Bazı sözcükler yapım eki alırken ünsüz düşmesi olur:
Yüksek-l-mek=yükselmek Alçak-l-mak=alçalmak
g. Ünlü Daralması:
* Fiillerin sonlarında bulunan geniş ünlüler (a, e) “-yor”
ekinin darlaştırıcı özelliğinden dolayı daralarak, (ı, i, u, ü) dar
ünlülerine dönüşür. Buna ünlü daralması denir.
bekl-e-yor > bekl-i-yor
kalm-a-yor > kalm-ı-yor
özl-e-yor > özl-ü-yor
soll-a-yor > soll-u-yor
*Tek heceli olan “de- ,ye-“ fiillerinde de darlaşma
görülmektedir:
De-y-en=diyen ye-yor=yiyor
De-y-erek=diyerek ye-y-en=yiyen
Türkçenin başlıca ses özellikleri şunlardır:
1. Türkçe sözcükler büyük ve küçük ünlü uyumuna uyar.
Ancak bu kurala uymayan çok az sayıda sözcük ve ekler
vardır.
2. Türkçe sözcüklerde ilk heceden sonra (ikinci üçüncü
hecelerde) o, ö ünlüsü bulunmaz. Bulunan sözcükler Türkçe
değildir. Atom, horoz, radyo vb.
3. Türkçede uzun ünlü yoktur, âlim, nâzım, âşık gibi sözcükler
Türkçe değildir.
4. İki ünlü yan yana gelmez. İki ünlü yan yana geliyorsa araya
bir kaynaştırma sesi (harfi) girer. Oku-y-an, bağla-n-acak,
masa-s-ı vb.
İki ünlü yan yana bulunan saat, şair, şiir, fiil, muayene, reis,
maalesef vb. Türkçe değildir.
5. Türkçe sözcüklerde f, h, j sesi yoktur. Mahkeme, tüfek,
jilet, jandarma, ajanda, vb.
Ancak tabiat taklidi seslerden oluşan sözcükler bu kuralın
dışındadır. Fısıldamak, of, vb.
6. Türkçede c, ğ, l, m, n, r, v, z sesleri sözcüğün başında
bulunmaz. Yani bu seslerle başlayan sözcükler Türkçe
değildir.
Cami, lâle, marul, nane, raf, vazife, zerdali vb.
7. Sözcük sonunda b, d, c, g sesleri bulunmaz. Kitab, derd,
ilac, vb. Bu seslerle biten sözcükler kitap, dert, ilaç biçi- 
minde söylenir.
8. Sözcüğün başında iki ünsüz yan yana bulunmaz. Bulunanlar
Türkçe değildir. Plan, kredi, tren.
9. Sözcüğün sonunda üç ünsüz ses yan yana bulunmaz.
Bulunanlar Türkçe değildir. Sfenks, kontr
10. Sözcük kökünde aynı cinsten iki ünsüz yan yana
bulunmaz. Millet, hürriyet, tasavvur, hassas vb. Türkçe
değildir.



C. YAZIM (İMLA) KURALLARI
a. Büyük harflerin yazımıyla ilgili bazı kurallar:
* Belli bir tarih bildiren ay, gün adları büyük harfle başlar.
23 Ekim 1923 Cuma günü
 *Ay ve gün adları yanlarında sayı olmadan kullanıldıklarında
küçük harfle başlayarak yazılır.
Bu yıl şubat ve mart ayları çok soğuk geçti.
* Kişi adlarından önce ve sonra gelen saygı sözleri, unvanlar
ve meslek adları büyük harfle başlar.
Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk, Sayın Ali Kaya,
Ahmet Bey, Dursun Efendi, Doktor Behcet Uz, Mareşal Fevzi
Çakmak, Prof. Dr. Talât Tekin, Deli İbrahim, Avcı Mehmet
Paşa vb.
* Akrabalık bildiren sözcükler başa gelmediği sürece büyük
harfle başlamaz:
Zeynep teyze – Ahmet dayı
Dayı Ahmet – Baba Kemal
* Millet, kavim, boy, oymak, din, mezhep isimleri ve bunlara
mensup olanlara verilen isimler büyük harfle başlar:
Türk, Türkler, Yunan, Alman, Arap...
Oğuz, Kazak, Tatar, Özbek, Tacik...
Müslüman, Musevî, Hıristiyan...
Müslümanlık, İslâm, Musevîlik, Hıristiyanlık...
Şiilik, Budizm, Malikîlik, Hanefîlik...
Hanefî, Şafiî, Alevî, Budist, Katolik...
* Dil ve lehçe isimleri büyük harfle başlar:
Türkçe, Farsça, Fransızca, Macarca, Fince…
* Yön bildiren kelimeler bir bölge veya ülke adından önce
gelirse büyük, sonra gelirse küçük yazılır.
Kuzey Kıbrıs’a tatile gittik.
Kıbrıs’ın kuzeyine tatile gittik.
Doğu Anadolu’nun coğrafyası...
Anadolu’nun doğusundaki dağlar...
* Gezegen ve yıldız adları büyük harfle başlar. Ancak dünya,
güneş ve ay kelimeleri terim olarak kullanılıyorsa özel isim
olduğu için büyük; diğer anlamlarında kullanılıyorsa cins ismi
olduğu için küçük harfle başlar:
Ay’ın yakından çekilmiş fotoğrafları insanlığı pek
şaşırtmıştı.
Şair sevgilisinin yüzünü aya benzetir.
Yazın Güneş ışınları Dünya’ya dik olarak gelir.
Sabahtan beri dünya kadar yer dolaştık.
b. Sayıların yazımıyla ilgili bazı kurallar :
* Sayılar rakamla da yazıyla da yazılabilir. Bununla ilgili
kesin bir kural olmamakla beraber uygulamada edebî karakter
gösteren sayılar yazıyla yazılır.
Otuz beş yaş şiirini çok severim.
İki hafta sonra mahalleden taşınacağız.
* Buna karşılık ölçü ve istatistiksel veri ifade eden sayılar
rakamla yazılır. 100 lira, 15 kilogram, 20 metre, 150 kilometre
* Saat ve dakikalar metin içinde yazıyla da yazılabilir. On
ikiye beş kala, beşe çeyrek kala, yediyi on üç geçe vb.
* Sıra sayıları rakamla da yazıyla da yazılabilir. Rakamla
yazıldığında, rakamdan sonra nokta konur veya rakamdan
sonra kesme işareti konularak ek yazıyla yazılır.
3. gün, 5. sıra, 6. madde; 3’üncü gün, 5’inci sıra, 6’ıncı madde
vb.
* Üleştirme sayıları yazıyla gösterilir İkişer, üçer, onar, beşer
beşer, ikişer ikişer vb.
* Birden fazla sözcükten oluşan sayılar ayrı yazılır.
Bir yıl üç yüz altmış beş gündür.
saat dokuzu beş geçe vb.
c. Ek olan -ki ile bağlaç olan “ki”nin yazımı :
* Türkçede ek olan- ki kendisinden önce gelen sözcüğe bitişik
yazılır.
Sınıftaki çocuk / elindeki kitap =Sıfat yapan “-ki” eki
Elindekini masaya bıraktı.=İlgi zamiri olan “-ki” eki
* Bağlaç olan “ki” bağımsız bir sözcük olarak daima ayrı
yazılır.
Soğuk su içme ki hasta olmayasın.
Bir de baktım ki kimse kalmamış.
Ben yorulmadım ki.
d. Ek olan -de ile bağlaç olan “de”nin yazımı :
* Türkçede ek olan -de kendisinden önce gelen sözcüğe bitişik
yazılır.
Elinde mavi bir çanta vardı.
Etrafında kimse yoktu.
Ne ben senin köyünde edebilirim, ne sen benim obamda.
* Ek olan - de, bağlı olduğu sözcüğün son hecesine ünsüz
benzeşmesi bakımından uyar. - de / - da ekleri -te / -ta’ya
dönüşür.
Sokakta yalnız yürüyordu.
Aradıklarını bu kitapta bulabilirsin.
* Cümle içinde dahi anlamına gelen “de, da” bağlacı bağımsız
bir sözcük olarak ayrı yazılır.
Gel Osman’ım, otur da yemek ye.
Zeynep akıl etti de başına bir kova su döktü.
e. Birleşik sözcüklerin yazımı ile ilgili bazı kurallar :
Türkçede birleşik sözcükler genelde şu yollarla oluşturulur:
1. İki sözcüğün araya ek alamayacak biçimde birleşmesiyle
oluşurlar:
Açıkgöz - Hanımeli
2. En az birisinin gerçek anlamının dışında kullanılmasıyla
oluşurlar: ateşböceği, yerelması, adamotu vb.
3. Ses aşınmasıyla (ünlü düşmesiyle) oluşurlar:
cuma-ertesi cumartesi
kahve-altı kahvaltı
pazar- ertesi pazartesi vb.
Birleşik Sözcüklerin Yazımı:
Birleşik sözcüklerin bir kısmı bitişik bir kısmı da ayrı yazılır.
A. Bitişik yazılan birleşik sözcükler
1. Ses düşmesine (aşınmasına) uğrayan birleşik sözcükler
bitişik yazılır.
kahve-altı - kahvaltı
pazar- ertesi - pazartesi
sütlü-aş - sütlaç
ne asıl - nasıl
kayın-ana - kaynana vb.
azletmek, emretmek, hükmolunmak, nakletmek vb.
2. Birleşme sırasında benzetme yoluyla anlam değişmesine
uğrayan birleşik sözcükler bitişik yazılır. 
aslanağı (bitki), gelinparmağı (üzüm), aslanpençesi (bitki),
kuşburnu (bitki), deveboynu (boru), itdirseği (arpacık),
kızılkanat (balık) vb.
3. Birleşik fiiller bitişik yazılır
düşünebilmek, yapabilmek, uyuyakalmak, gidedurmak,
çıkagelmek, uçuvermek vb.
4. Ev, ocak ve yurt kelimeleriyle kurulan birleşik kelimeler
ayrı yazılır:
Bakım evi, aş evi, radyo evi, sağlık ocağı, öğrenci yurdu…
B. Ayrı yazılan birleşik sözcükler
1. Etmek, olmak, vb. yardımcı fiillerle kurulan birleşik
fiillerde, isim herhangi bir ses düşmesine uğramazsa bu tür
birleşik fiiller ayrı yazılır.
arz etmek, alay etmek, not etmek söz etmek, yok olmak, ilan
etmek vb.
2. Birleşme sırasında anlam değişikliği olmayanlar ayrı
yazılır.
ada balığı, kırlangıç balığı, iskele kuşu, Ankara keçisi, ardıç
otu, sakız ağacı, ateş çiçeği, kuş üzümü, çavuş üzümü, kuru
fasulye vb.
3. Sıfat tamlaması yapısındaki birleşik sözcükler ayrı yazılır.
akar amber, çalar saat, döner ayna, döner kapı, yatar koltuk,
çıkmaz sokak, yazar kasa, görünmez kaza vb.
Not:Birleşik sözcükler ile ayrı yazılan birleşik sözcükler için
Türk Dil Kurumu yayınlarından Yazım Kılavuzu’na bakınız.
f. Kısaltmaların yazımı :
* Kısaltmalardan sonra gelen çekim ekleri kesme ile ayrılır.
Ekler son harfin okunuşuna göre belirlenir; kelimenin uzun
şeklinin okunuşuna göre değil:
MEB’e, TBMM’nin,
TCDD’ne değil TCCD’ye, İTÜ’nden değil İTÜ’den




D. NOKTALAMA İŞARETLERİ

a. Nokta (.) :
*Nokta bir duygu, düşünce ve isteği tam olarak anlatan
cümlenin sonuna konur.
Cumhuriyet 29 Ekim 1923’te ilân edildi.
Ak akçe kara gün içindir.
* Kısaltmalardan sonra kullanılır. Prof. (profesör), Dr.
(Doktor), Cad. (Cadde), Alb. (Albay) T. (Türkçe), Fr.
Ancak bazı kısatmalardan sonra nokta kullanılmaz.
TDK (Türk Dil Kurumu) TBMM (Türkiye Büyük Millet
Meclisi) MEB (Millî Eğitim Bakanlığı)
* (i)nci anlamında sayılardan sonra sıra bildirmek için
kullanılır.
IV. Murat, II. Mehmet (Fatih Sultan Mehmet), 20. cadde, 21.
yüzyıl
* Tarihlerin yazılışında gün, ay ve yılı gösteren sayıları
ayırmak için kullanılır.
1.6.2006, 19.5.1919, 1.10.2006
Tarihlerde ay adı yazıyla gösterildiğinde araya nokta konmaz.
1 Haziran 2006, 19 Mayıs 1919, 1 Ekim 2006
* Bir yazıda madde numaralarından sonra konur.
I. 1. A. a.
II. 2. B. b.


b. Virgül (,) :
*Bir cümlede arka arkaya sıralanan eş görevli sözcükleri ve
sözcük gruplarını ayırmak için kullanılır.
Nedir o elmaslar, yakutlar, akikler, zümrütler, şunlar bunlar?
* Sıralı cümleleri birbirinden ayırmak için kullanılır.
Fakat yol otomobillere yasak olduğundan o da herkes gibi
tramvaya biner, kimse kendisine dikkat etmez.
* Cümle içinde ara sözleri ayırmak için kullanılır.
Şimdi, efendiler, müsade buyurursanız, size bir sual sorayım.
* Hitap için kullanılan sözcüklerden sonra kullanılır.
Sayın Başkan,
Değerli arkadaşım,
* Anlama güç katmak amacıyla kullanılan sözcükler arasında
kullanılır.
Kanun diye, kanun diye kanun tepelerdi.


c. Noktalı virgül (;) :
*Cümle içinde virgül bulunan eşit bölümleri, türleri
birbirinden ayırmak için kullanılır.
Türkçeden, tarihten yedişer; fizikten, kimyadan beşer numara
aldı.
*Biçimce aynı, anlamca birbirine bağlı cümleler arasında
kullanılır.
Vatan için ölmek de var;fakat borcun yaşamaktır.
Çok çalışmalıyız; çünkü başarının anahtarı çalışmaktır.


d. İki nokta (:) :
* Kendisinden sonra örnek verilecek cümlenin sonuna konur:
Millî Edebiyat akımının temsilcilerinden bir kısmını
sıralayalım: Ömer Seyfettin, Halide Edip Adıvar, Ziya
Gökalp, Mehmet Emin Yurdakul, Ali Canip Yöntem.
* Kendisinden sonra açıklama yapılacak cümlenin sonuna
konur:
Derler: İnsanda derin bir yaradır köksüzlük;
Budur âlemde hudutsuz ve hazin öksüzlük. (Yahya Kemal
Beyatlı)
* Yazıda karşılıklı konuşmanın başlayacağını, birisinin söze
başlayacağını belirtmek için kulanılır.
Dizdarbaşı:
- Ali Usta dükkanı arayacağız, dedi.
Koca Ali cevap verdi:
- Niçin?


e. Üç nokta (...) :
*Tamamlanmamış cümlelerin sonunda kullanılır. Cümleye
susma anlamı katar.
- Anneniz nasıl oldu?
- Onu dün...
* Kaba sayıldığı için veya bir başka nedenden dolayı
açıklanmak istenmeyen sözlerin yerine üç nokta konur.
Kılavuzu karga olanın burnu b...tan çıkmaz.
* Bir metinde alınmayan cümle veya bölümlerin yerine
kullanılır :
Mümtaz, bu dükkâna bakarken hiç farkında olmadan
Mallarmé'nin mısraını hatırladı: "Meçhul bir felâketten buraya
düşmüş..."
(Ahmet Hamdi Tanpınar, Huzur)
* Sözün bir yerde kesilerek geri kalan bölümün okuyucunun
hayaline bırakıldığını göstermek için kullanılır.
Gök sarı, toprak sarı, çıplak ağaçlar sarı...
Faruk Nafiz Çamlıbel


f. Soru işareti (?) :
*Soru anlamı bildiren cümlelerin sonunda kullanılır.
– Beyim, dedi. Bunu satmıyor musunuz?
– Hangisini?
– Şu keçeyi canım!
Kenan Hulusi Koray 
* Bilinmeyen yer, tarih vb. durumları belirtmek için kullanılır.
Türk halk felsefesinin, Türk nükteciliğinin ve mizah dehasının
büyük mümessili Nasreddin Hoca da (Hâce Nasirüddin) bu
asırda yaşamıştır (1208 ?-1284).
* Bir bilginin kuşkuyla karşılandığı durumlarda kullanılır.
Ankara’ya üç(?) saatte gelmiş.
* Soru ifadesi taşıyan sıralı ve bağlı cümlelerde soru işareti en
sona konur:
Ruhunu karartan neydi, yağmur mu yağıyordu; yoksa
şimşekler mi çakıyordu?


g. Ünlem işareti (!) :
*Sevinç, coşku, heyecan, şaşma gibi duyguları anlatan
cümlelerden sonra kullanılır.
Ey Türk Gençliği!
Yaşa! Varol!
– Nasıl yaparsın bunu!
* Seslenme ve hitap sözlerinden sonra kullanılır.
– Ak tolgalı Beylerbeyi haykırdı: İlerle!
Yahya Kemal Beyatlı
* Bir söze alay, kinaye ve küçümseme anlamı kazandırmak
içinde kullanılır.
Çok bilgili (!) olduğunu söylüyor.
Evi biriktirdiği (!) parayla almış.


h. Kısa çizgi (-) :
*Sözcükler bölünürken satır sonunda kullanılır.
* Dil bilgisinde sözcüklerde kök ve ekleri ayırmak için
kullanılır.
baş-kan “başkan” baş-ar-mak “başarmak” baş-ak “başak”
* Eski harflerle yazılmış metinlerdeki tamlama ve bileşik
sözcüklerin Latin harflerine çevrilmesinde ögeleri ayırmak
için kullanılır.
Divanü Lûgati’t - Türk
bi-çâre
Hakimiyet-i Milliye
menfaat-perest vb.
* Bazı terim, kuruluş ve şehir adları arasında kullanılır.
Eğitim-öğretim, ad-soyad
Fen-Edebiyat Fakültesi vb.
Türkçe- Fransızca Sözlük
Ankara- İstanbul yolu vb.
* Matematikte çıkartma işareti olarak kullanılır.
27 - 17 = 10
ı. Uzun çizgi (–) :
*Satır başında konuşmaları göstermek için kullanılır.
– Buraya yeni mi taşındınız?
– Kaç yaşındasın?
* Tiyatro eserlerinde konuşanın adından sonra kullanılır.
SÜTÇÜ– Hanım abla kaç litre süt alacaksın?
PİŞEKAR– Sana oraya git demedim, zihninden orasını bir
geçir.
KAVUKLU– Zihnimin gözü ufaktır geçmez efendim.


i. Tırnak işareti (“...”) :
*Herhangi bir metinden ya da başka bir kişiden alınan
bölümleri ve sözleri göstermek için kullanılır.
Deveye, “Neden boynun eğri?” diye sormuşlar. O da “Nerem
doğru ki?” demiş.
* Özel olarak belirtilmek istenen sözleri göstermek için
kullanılır.
Tam bir cümlenin sonuna “nokta” konur.


j. Ayraç (Parantez) ( ( ) ) :
*Cümlenin yapısıyla ilgili olmayan açıklama ve sözler ayraç
içine alınır.O tarihte (1980) henüz sen yoktun.
* Tiyatro eserlerinde konuşanın hareketlerini, durumunu
açıklamak için kullanılır.
Kavuklu- Pekâla (Düşünür.) Buldum, ne olacak?


k. Kesme işareti ( , ) :
* Aşağıda sıralanan özel adlara getirilen iyelik, durum ve
bildirme ekleri kesme işaretiyle ayrılır:
Kişi adları, soyadları ve takma adlar: Atatürk’üm, Fatih Sultan
Mehmet’e, Muhibbi’nin, Gül Baba’ya, Sultan Ana’nın,
Yurdakul’dan, Kâzım Karabekir’i, Yunus Emre’yi, Ziya
Gökalp’tan, Refik Halit Karay’mış, Ahmet Cevat Emre’dir,
Namık Kemal’se.
*Yabancı özel adlardan sonra getirilen çokluk ve yapım ekleri
kesme işaretiyle ayrılır.
Nice’ler (Nisler) Bordeaux’lu (Bordokslu)
*Kısaltmalara getirilen ekleri ayırmak için kullanılır.
MEB’in, TDK’nin, TV’ye, mm’yi, cm’den
*Cümlede rakamları ayırmada kullanılır.
Cumhuriyet 29 Ekim 1923’te ilân edildi.
2’inci kat,
* Manzum yazılarda ölçü gereği düşürülen harfin yerine
kullanılır.
Şu karşıki yüce dağlar
Acep bizim dağlar m’ola?
Kara yaslı benim anam
Oğul der de ağlar m’ola?
Sümmani



 IV.ÜNİTE SÖZCÜK (KELİME) BİLGİSİ


A. SÖZCÜKTE YAPI
KÖK: Bir sözcüğün anlamı ve yapısı bozulmadan parçalanamayan
en küçük parçasıdır.
Kelimenin kökünün, kelimenin tamamı ile ilgili olmalıdır.
Örnek: “Okul” kelimesinin kökü, “oku” fiilidir. Fakat bu
kelimede “ok” kısmı da bir anlam taşır. Ama okul ile ok
arasında bir ilgi yoktur.
Kökler iki çeşittir:
1. İsim Kökleri
2. Fiil Kökleri
1. İSİM KÖKLERİ : İsim kökleri cümle içinde “isim, zamir,
zarf, sıfat, edat, bağlaç ve ünlem” göreviyle kullanılabilir.
Örk: göz,ev,yol,güzel…
2. FİİL KÖKLERİ : Hareketleri, işleri anlatan köklere denir.
Örnek: Gel-, otur-, ver- ...
* Sesteş (Eşsesli ) Kökler : Kullanıldığı cümleye göre hem
isim, hem fiil olabilecek köklere denir. Örnek: Yaz, kız, geç...
* Kökteş (Ortak ) Kökler : : Kullanıldığı cümleye göre hem
isim, hem fiil olabilecek köklere denir.Örnek: boya,güven,
barış…
NOT:Sesteş köklerle kökteş kökler birbirine benzer.Ancak
sesteş köklerde sözcükler arasında hiçbir anlam bağlantısı
yokken kökteş köklerde sözcükler arasında anlam bağlantısı
vardır.


EKLER:
EK: Köklere getirilerek onların anlamlarını tamamlayan veya
değiştiren parçalara ek denir. Ekler, tek başlarına anlamsızdır.
Köklere getirilerek anlam kazanır. İki çeşit ek vardır:
1. Çekim Ekleri 2. Yapım Ekleri
1. Çekim Ekleri : Eklendiği kelimenin anlamını ve türünü
değiştirmeyen, sadece cümledeki durumlarını belirten eklere
denir.
a) İsim Çekim Ekleri: İsimlere getirilen eklerdir.
* İyelik ekleri : Eklendiği ismin karşıladığı varlığın kime
veya neye ait olduğunu bildiren eklere denir.
Tekil Kişiler: Kitab-ım
 Kitab-ın
Kitab-ı, araba-sı
Çoğul Kişiler: Kitab-ımız
Kitab-ınız
Kitap-ları
* Hâl ekleri : İsimlere gelerek onların durumlarını bildiren
eklerdir. Durum ekleri olarak da adlandırılır.
İsmin Yalın Hâli ( Yalın Durumu) : Belirli bir eki yoktur. Hiç
ek almayan veya hal ekleri dışındaki ekleri alan isimler yalın
haldedir. (Ev, evim, evler..)
İsmin –i hâli (Belirtme Durumu) : Ekleri, -ı, -i, -u, -ü ‘dür.
(Ev-i, kalem-i)
İsmin –e hâli (Yönelme Durumu) : Ekleri –e, -a ‘dır. (Ev-e)
İsmin –de hâli (Bulunma, kalma durumu) : Ekleri –de, -da , -
te, -ta şeklindedir. (Evde, okulda...)
İsmin –den hâli (Çıkma, Ayrılma Durumu) : Ekleri, -den, -
dan, -ten, -tan şeklindedir. (Evden, okuldan...)
* Tamlama ekleri : İsim tamlamalarında kullanılan –ın, -in, -
un, -ün ve –ı, -i, -u, -ü ekleridir. (Ali’nin defteri, okulun
duvarı...)
* Çoğul ekleri : İsimlere gelerek onların sayısını çoğaltan –
lar, -ler ekleridir. (Evler, okullar...)
* Eşitlik eki : "-ca,--ce" biçimindedir.
Sence bu doğru mu? Çocukça davranma
b) Fiil Çekim Ekleri :Fiillere getirilen eklerdir.
* Kip ekleri : Fiillerin yapılış amacını ve zamanını bildiren
eklere denir. (Gelmiş, gelir, gelecek....)
* Kişi ekleri: Fiillere, kip eklerinden sonra gelerek o işi kimin
yaptığını belirten eklere denir. (Geldi-m, okudu-n...)
* Olumsuzluk eki: Fiil köküne getirilerek onu olumsuz yapan
“-me,-ma” ekidir. Örk: gel-me-dim bak-ma-mış
2. Yapım Ekleri :Eklendiği köklerden yeni kelimeler türeten
eklere denir. Yapım ekleri eklendiği kök veya gövdelerin her
zaman anlamını, bazen de hem anlamını hem de türünü
değiştirir.
Yapım Ekleri :
*İsimden isim yapan ekler : Gözlük, gecelik
*İsimden fiil yapan ekler : top-la-, dar-al-
*Fiilden fiil yapan ekler : : giy-i-n-, kır-ı-l-
*Fiilden isim yapan ekler : dal-gıç,öğren-ci
GÖVDE: Ad veya eylem köklerine getirilen yapım ekleriyle
oluşan bölüme gövde denir.
Örnek: Uç-ak, göz-lük, ev-ci,uyu-t-...

EKLERLE İLGİLİ ÖNEMLİ BİLGİLER:
1)Türkçe’de dört çeşit –ı, -i, -u,-ü vardır. Bunların farkı
cümlelerden anlaşılır.
Ev-i yandı (İyelik eki – tamlanan eki)
Ev-i yıktılar (Hâl eki)
Gez-i, yaz-ı (Yapım eki)
2) İyelik ekleri ile kişi ekleri karıştırılmamalıdır. İyelik ekleri
sadece isimlere gelir. (Ev-i-m....İyelik eki) , (Geldim.....Kişi
eki)
3) Türkçe’de –ım, -im, -um, -üm ekleri hem iyelik eki, hem kişi
eki, hem ek-fiil, hem de yapım eki olarak kullanılabilir:
İç-im kan ağlıyor (İyelik eki)
İstediğin parayı vereceğ-im (Kişi eki)
Bugün dünden daha iyiy-im (Ek-fiil)
Gözlerin bir iç-im su....(Yapım eki)
4) –lar, -ler ekleri bazen çoğul eki, bazen kişi eki, bazen de
yapım eki olarak kullanılabilir:
Ev-ler şimdi daha güzel (Çoğul eki)
Dün bize geldi-ler (Kişi eki)
Kemal-ler yarın bize gelecek (Yapım eki)
YAPILARINA GÖRE SÖZCÜKLER
1. Basit Sözcük : Hiç ek almayan veya yapım ekleri dışındaki
ekleri almış olan sözcüklere denir.
 Ev, yol, git, otur, evler, evi....
2. Türemiş Sözcük : İsim veya fiil köklerine çeşitli yapım
ekleri getirilerek oluşan sözcüklerdir. Evli, yolluk, gergin,
başla, ...
3. Birleşik Sözcük :İki veya daha fazla kelimenin birlikte
kullanılmasıyla oluşan sözcüklerdir.
a) Birleşik İsimler:
Birleşik isimler değişik şekillerde oluşur. Bazıları isim
tamlamalarının kaynaşmasıyla , bazılarının da sıfat tamlamalarının
kaynaşmasıyla oluşur:
a)Anlamsal Kuruluşlarına Göre Birleşik İsimler:
* Her iki sözcük de gerçek anlamını yitirebilir:
Saksıdaki hanımeli mi?
Kuşburnu içer misin?
* Sözcüklerden yalnız biri anlamını yitirmiş olabilir:
Şu yeryüzünde ne insanlar var.
Not:Sözcükler birleşirken sözcüklerden bir dahi gerçek
anlamını yitirirse birleşik sözcük bitişik yazılır.
* Her iki sözcük de gerçek anlamını koruyabilir:
Kuzeybatı ya gideceksin.
Bu ayakkabı ne kadar?
b)Biçimsel Kuruluşları (Yapılışları) Bakımından Birleşik
İsimler:
* İsim tamlaması yoluyla:
Batık denizaltı çıkarıldı.
Saksıdaki aslanağzı mı?
* Sıfat tamlaması yoluyla:
Sen ne kadar açıkgöz birisin?
Sivrisinek bataklıklarda çok olur.
* İki çekimli fiilin kaynaşması yoluyla:
Sen ne kadar vurdumduymaz bir insansın.
Bu çekyat eskimiş
* Bir isim ve bir çekimli eylemin birleşmesi yoluyla:
Bu gecekondular ne zaman yapılmış?
Yemekte yine imambayıldı vardı.
* Bir isim ve bir fiilimsinin birleşmesi yoluyla: 
Hemen bir cankurtaran çağırın.
Ağaçkakan yine yaptı yapacağını.
* Yansıma kökenli sözcüklerin birleşmesi yoluyla:
Yine dırdır edip duruyor.
Bu şakşakçılar da çok oldu artık.
b) Birleşik Fiiller:
İki yada daha çok sözcüğün bir araya gelerek oluşturduk-ları
fillere denir.3 türlüdür:
1-Yardımcı Eylemle Kurulan Birleşik Fiiller:
İsim+Yardımcı Eylem (et,eyle,ol,kıl,buyur)
Örnek:Büyük küçük herkese yardım ederdi.
selam eyle-,mutlu ol-,nazar kıl-,emir buyur-
* Ses düşmesi veya ses türemesi olduğunda bitişik yazılır.
Kahrolmak,emretmek,sabretmek,affolmak,zannetmek…
NOT:Bazı durumlarda “etmek-olmak” yardımcı eylemleri tek
başına kendi anlamında da kullanılabilir.Bu durumda yardımcı
eylem olmaktan çıkar.
Benim de bazen hayallere daldığım olmuştur.
Bu ev söylendiği kadar etmez.
2-Kurallı Birleşik Filler:
Bir fiil kök veya gövdesi ile kalıplanmış bir fiilin bir ekle
birleşip bir araya gelmesiyle oluşan fiillerdir.
FİİL+FİİL şeklinde kurulur.
* YETERLİLİK FİİLİ:
Fiil + e bilmek --- sevebilmek, konuşabilmek (Olumsuzu)
Sevememek , Konuşamamak
* TEZLİK FİİLİ:
Fiil + i vermek --- Bilivermek. söyleyivermek (Olumsuzu)
Bilmeyivermek , söyleyivermemek
* YAKLAŞMA FİİLİ:
Fiil + e yazmak --- Düşeyazmak , Kırılayazmak (Olumsuzu)
Yoktur.
* SÜREKLİK (SÜREKLİLİK) FİİLİ:
Fiil + e durmak , e gelmek, e kalmak= gidedur, süregel,
bakakal, (Olumsuzu) Yoktur.
3- Anlamca Kalıplaşmış-Kaynaşmış Birleşik Filler:
Deyim halindeki fillerdir,isim soylu sözcükle fiil birleşir.
Bazen biri bazen hepsi anlamını yitirir.
Göz koymak, omuz omuza vermek, yüreği hoplamak, eli
ayağa dolaşmak, boy ölçüşmek, başvurmak.
Sınıf çok konuşuyordu, öğretmenin sabrı tükendi.



B. SÖZCÜKTE ANLAM
1. SÖZCÜKTE ANLAM VE KAVRAM
Dilin anlamlı en küçük birimi sözcüktür. Sözcükler çevremizde
gördüğümüz varlık, olay olgu ve durumları karşılarlar.
Sözcüklerin bir ses, bir de anlam yönü vardır. “Okul açıldı.”
cümlesinde okul sözcüğü o-k-u-l seslerinin birleşmesiyle
meydana gelen iki heceli; açıldı sözcüğü de a-ç-ı-l-d-ı seslerinden
meydana gelen ve üç heceli bir sözcüktür. Yani sözcüğü
oluşturan sesler bir araya gelerek bir kavram; bir olay,
olgu ya da durumu karşılarlar. Bu bakımdan sözcükler karşı-
ladıkları varlıkların bir simgesidirler. Somut, soyut nesnele-rin
ya da hareketlerin zihinde aldığı bir şekil vardır. Kuş, ağaç,
çiçek, masa denildiği zaman zihnimizde hemen bir var-lık
canlanır. İyilik güzellik, doğruluk, özgürlük vb. denildiği
zaman da soyut bir olgu gözümüzün önüne gelir. Gelecek,
okuyor, söyledi sözcükleriyle bir hareketi düşününüz. İşte
nesnelerin zihinde aldığı biçime kavram denir. Kavramı şöyle
örneklendirebiliriz:
Sözcüklerin hiçbiri birer kalıp değildir. Her sözcüğe zihinde
bir anlam verilir. Zihin kendi dışındaki somut varlıkları anlamlı
hâle getirdiği gibi hayal olarak yarattığı soyut varlık-ları
da anlamlı hâle getirir. Örneğin masa denildiği zaman çe-şitli
meslek gruplarına ait kişilerin zihinlerinde farklı masa tipleri
canlanır. Kimisi çalışma masasını, kimisi toplantı ma-sasını
kimisi de yemek masasını düşünür. Ağaç sözcüğü de kişilerde
farklı ağaç türlerini çağrıştırabilir. Kimisi çam ağa-cını, kimisi
meyve, kimisi de meşe, kavak vb. düşünebilir.
Konuşma ya da yazma sırasında sözler art arda sıralanır. Konuşmanın
akışı içerisinde konuya uygun sözcükler, kavramlar
peş peşe mantıksal bir düzen içerisinde ifade edilir. Cümle
içerisinde her bir sözcüğün bir anlamı vardır. Anlamdaş sözcükler
dahi olsa değiştirilen sözcüğün anlam değerini tut-maz.
Ak ile beyaz aynı anlamda sözcüklerdir. Ancak cümlede
“beyaz peynir” yerine “ak peynir” diyemeyiz. Aynı şekilde
kara ile siyah anlamdaş sözcüklerdir. “Ne karaymış şu alnı-
mın yazısı.” cümlesinde kara yerine siyah diyemeyiz. Her bir
sözcük cümlede kullanıldığı yere göre anlam kazanır.
Somut-Soyut Sözcükler:
Sözcüklerin bir kısmı maddi, bir kısmı da manevi varlıkları,
olayları, olguları ya da durumları karşılar. Maddi varlıkları
(elle tutulan, gözle görülen) karşılayan sözcüklere somut, elle
tutulmayan gözle görülmeyen manevi varlıkları karşılayana da
soyut sözcükler denir. Çevremizde gördüğümüz ağaç, çiçek,
dağ, taş , el, kol, ev, cadde, sokak, ekmek, su vb. varlıklar
somut; duygu, düşünce, hürriyet, barış, dostluk iyilik,rüya,
hayal vb. soyut sözcüklerdir.
* Soyut sözcüklerin kavram olanları felsefede; imgeler
sanatta, terimler de bilim alanında daha çok kullanılır.
Kavram: Nesnelerin zihinde aldığı biçime denir.
İmge:Herhangi bir uyarıcı yada görüntü olmadan bir nesnenin
bilinçte beliren nesne ve olaylara denir.
Terim: Bir bilim,sanat,meslek dalıyla veya bir konuyla ilgili
özel ve belirli bir anlamı karşılayan sözcüklere denir.


2. ANLAMLARI BAKIMINDAN KELİMELERİN
 GRUPLANDIRILMASI
a. Anlam Çeşitleri :
Tek Anlamlılık: Tek adı tek kavramı karşılayan sözcüklere
tek anlamlı sözcükler denir.
Çok Anlamlılık: Bir sözcüğün temel anlamı yanında ilgili
başka anlamlar kazanmasına çok anlamlılık denir.
Temel anlam (İlk anlam): Sözcüğün anlattığı ilk ve asıl
anlamdır.Buna sözlük anlamı da denir. Dilimizdeki dil, diş,
kulak, el, ayak, baş, kahve, buğday, arpa, mısır sözcükleri
temel anlamlı sözcüklerdir. Bunlardan bir kısmı zaman
içerisinde somut, soyut anlamlar ile yan anlamlar kazanarak
çok anlamlı duruma gelirler.
Yan anlam: Temel anlamlı sözcükler zaman içerisinde yan
anlamlar kazanır. Yan anlam kazanan sözcük ile temel anlam
arasında mutlaka bir yakınlık, bir ilgi bulunur. Örneğin dil
“ağzımızdaki tat alma organı” olarak temel anlamlı bir 
sözcüktür. Ancak bu sözcük “nefesli çalgılarda dil; denizin
içine doğru uzanan kara parçası; aletlerde yassı uzunca
hareketli kısım (kapı kilidinin dili) ve iletişim aracı olarak
kullanılan dil” yan anlamlarını kazanmıştır. Aynı şekilde göz
görme organı olarak temel anlamıyla kullanılırken kaynak
(su), delik (iğnenin gözü), bölme (iki göz oda), ağacın
tomurcukları ve nazar yan anlamlarını kazanmıştır. Bunun
yanında iyi, doğru, güzel vb. pek çok sözcüğün yan anlamlar
kazanarak dile zenginlik kattığı görülür.
Mecaz anlam: Sözün gerçek anlamı dışında başka bir
anlamda kullanılmasıdır. Gerçek anlam varlığın akla gelen ilk
anlamıdır. Mecaz ise sözün kendi gerçek anlamı dışında başka
bir anlam kazanmasıdır.
Güzel hayatımız bir göz açıp kapayışta eridi.
Arkadaşının böyle soğuk davranmasına çok üzülmüştü.
Buradaki küçük gölde çocuklar her sabah yüzerdi. (Temel
anlam)
Toz içinde yüzen kitaplara yazık oluyordu. (Yan anlam)
Uzun zamandan beri borç içinde yüzüyordu. (Mecaz anlam)
Ayağım ağrıyor. (Temel anlam)
Masanın ayağı kırılmış. (Yan anlam)
Bırak bu ayakları. (Mecaz anlam)
Terim anlam: Bir sözcüğün bilim, sanat, spor ya da meslek
alanına özgü kavramları karşılığında kazandığı anlama “terim
anlam” adı verilir.
Örnek:
Doğru haber veren gazeteler de var. (Gerçek anlam)
İki noktadan tek doğru geçer. (Terim anlam)
Olaya bir de şu açıdan bakalım. (Mecaz anlam)
İkizkenar üçgenin taban açıları eşittir. (Terim anlam)
Teşhis (Kişileştirme) :
İnsan dışındaki canlı ve cansız varlıklara insana özgü bir
özellik verme sanatına teşhis denir.
Ör: Ağlama karanfil beni de ağlatma
 Sil göz yaşlarını
İntak (Konuşturma) :
 İnsan dışındaki canlı ve cansız varlıkların konuşturulması
sanatıdır. Konuşturma kişileştirmeden sonra gelir.Varlıklar
önce kişileştirilir sonra gerekirse konuşturulur.Her intakta bir
kişileştir me vardır ama her kişileştirmede bir intak
yoktur.Fabllar bu sanata örnektir.
Ör:Mor menekşe:’’Bana dokunma;’’diye bağırdı.
İstiare(İğretileme) :
Sadece benzeyen ya da benzetilenle yapılan teşbihe istiare
denir. Açık istiare ve kapalı istiare olmak üzere ikiye ayrılır.
a- Açık istiare: Benzetme öğelerinden sadece kendisine
benzetilenin bulunduğu benzeyenin bulunmadığı istiaredir.
Ör: Yüce dağ başında siyah tül vardır.
Benzeyen: bulut(söylenmemiş)
Benzetilen:siyah tül (söylenmiş)
Ör: Havada bir dost eli okşuyor derimizi
Benzeyen: Rüzgar(söylenmemiş)
Benzetilen: dost eli(söylenmiş)
b- Kapalı istiare: Benzetme öğelerinden sadece benzeyenle
yapılan istiaredir. Kapalı istiarede kendisine benzetilen yer
almaz.
Ör: Yüce dağların başında
 Salkım salkım olan bulut.
Benzeyen:Bulut(var)
Kendisine benzetilen:üzüm(yok)
Ör:
Bir arslan miyav dedi
Minik fare kükredi
Fareden korktu kedi
Kedi pır uçuverdi
Dörtlükte ‘’aslan’’ , ‘’miyav’’ sözcüğüyle kediye;fare,
kükredi sözcüğüyle aslana; ‘’kedi’’ ‘’uçuverdi’’ sözcüğüyle
kuşa benzetilmiştir. Ancak dörtlükte benzetilene yer
verilmemiştir.
Mecaz-ı Mürsel (Ad Aktarması) :
Benzetme amaç güdülmeden bir sözün ilgili olduğu başka bir
söz yerine kullanılmasıdır.Ad aktarması iç-dış,parça-bütün,yerinsan,sanatçı-eser
gibi farklı ilişkiler kurularak yapılır:
* İşe alınman için dün şirketle görüştüm.(İnsan)
* Toplantıya Milliyet gazetesinin güçlü kalemleri de
geldi.(Yazar)
* Nihat’ın golüyle tüm stat ayağa kalktı.(Seyirci)
* O evine çok bağlı bir insandır.(Ailesi)
* Bu olay üzerine bütün köy ayaklandı.(Halk)
* İstanbul'dan kalkan uçak az önce Adana'ya indi.(Havaalanı)
Kinaye :
Bir sözü hem gerçek hem de mecaz anlamda kullanmaktır.
Uyarı :Kinayede daha çok mecaz anlam kastedilir.
* Mum dibine ışık vermez.
* Hamama giren terler.
* Taşıma su ile değirmen dönmez.
* Yuvarlanan taş yosun tutmaz.
* Ateş düştüğü yeri yakar.
* Yaptığı hatayı anlayınca yüzü kızardı.
Tariz (Dokundurma):
Bir kişiyi iğneleme,bir konuyla alay etme veya sözün tam
tersini kastetmedir.
* Bir nasihatım var zamana uygun,
 Tut sözümü yattıkça yat uyuma,
 Meşhur bir kelamdır sen kazan sen ye,
 El için yok yere yanma.
* O kadar zeki ki bütün sınıfları çift dikiş gidiyor.
b. Anlam İlişkilerine Göre Sözcükler:
Eş Anlamlı (Anlamdaş) Sözcükler: Yazılışları ve okunuşları
farklı, anlamları aynı olan sözcüklere eş anlamlı sözcükler
denir. Eş anlamlı sözcükler ulusların kültürel ilişkileri sonucu
dile giren birimlerdir. siyah ---- kara , beyaz----- ak, zengin----
varlıklı,fakir----yoksul…
Eş Sesli (Sesteş) Sözcükler: Yazılışları ve okunuşları aynı,
anlamları farklı olan sözcüklere eş sesli (sesteş) sözcükler
denir. Eş sesli sözcüklere özellikle atasözlerinde, deyimler-de
ve cinaslı mânilerde rastlanır. Türkçede kullanılan, çay, yüz,
kara, bağ, dil vb. pek çok sözcük eş seslilere örnek olarak
gösterilebilir.
Zıt Anlamlı Sözcükler : Anlam bakımından birbirinin zıddı
olan sözcüklere zıt anlamlı sözcükler denir.
“Aşağı yukarı yirmi gün oluyor.”
“Acı tatlı pek çok günlerimiz geçti.”
Yukarıdaki cümlelerde aşağı ile yukarı, acı ile tatlı sözcükle-ri
zıt anlamlıdır.
* Sözcüklerin olumsuzluk durumu zıt anlamlısı demek değildir.
“Ali okuldan geldi.“ cümlesi olumludur. Bu cümlenin
olumsuz hâli “Ali okuldan gelmedi”dir. Geldi ile gelmedi zıt
anlamlı değildir. Geldi sözcüğünün olumsuzu”gelmedi”, zıt
anlamı ise “gitti” dir.
Fiiller- -ma/-me ekiyle olumsuz hâle getirilir.
aldı- almadı; okudu- okumadı çalış-tı- çalışmadı, sildi-silmedi
vb.
İsimler ise -sız/-siz ekiyle olumsuz hâle gelir. Susuz (çeşme)
tuzsuz (yemek), görgüsüz adam, bilgisiz kişi vb. İsimler -lı/-li
ekiyle olumlu hâle gelir. taşlı yol, kumlu sahil…
Yakın Anlamlı Sözcükler : Dilimizde kullanılan bazı sözcükler
arasında anlam bakımından bir yakınlık vardır. Yakın anlamlı
sözcükler dile bir canlılık ve zenginlik katar. Duymak,
işitmlek; izlemek, seyretmek; doğruluk, dürüstlük; yalan
yanlış; eğmek, büğmek (bükmek), demek, söylemek; özlem,
hasret, vb. sözcükler yakın anlamlıdır. Yakın anlamlı sözcüklerden
bazıları yabancı dillerden dilimize girmiş ve yerleş-
miştir. Özlemek, garipsemek, hasret kalmak gibi.
c. Sözcüklerde Anlam Değişmeleri:
Bir sözcüğün anlattığı kavramdan az çok uzaklaşması, onunla
uzak yakın ilgisi bulunan ya da hiç ilgisi bulunmayan yeni bir
kavramı yansıtır duruma gelmesine anlam değişmesi denir.
Anlam değişmesi dilde şu şekillerde görülür:
a. Anlam Genişlemesi: Bir varlığın bir türünü ya da bölümü-
nü anlatan sözcüğün zamanla o varlığın bütün türlerini bir-den
anlatır duruma gelmesine anlam genişlemesi denir. Alan
sözcüğü “düz, açık yer” anlamında kullanılırken günümüzde,
bu anlamı yanında meslek, iş, araştırma-inceleme alanı vb.
anlamlarında kullanılmaktadır. Yıldız gökteki yıldız anlamı
yanında “herkesçe çok sevilen, mesleğinde parlayan sanatçı
anlamında kullanılmaktadır . Hatta bu sözcük sinema, televizyon
sanatçısı anlamına da gelmektedir. Anlam genişlemesi
edebî eserlerde, mecazlı sözlerde çokça görülür.
b. Anlam Daralması: Bir sözcüğün eskiden anlattığı durumun,
nesnenin bir bölümünü bir türünü anlatır duruma gelmesidir.
Eskiden (Göktürkçede) mal mülk anlamında kulanı-
lan tavar (davar) sözcüğü, günümüzde sadece koyun keçi sü-
rüsü anlamında kullanılmaktadır. Aynı şekilde oğlan “çocuk,
evlat” demek iken, yani hem kız hem oğlan çocuğunu karşı-
larken, bugün sadece erkek çocuğunu karşılamaktadır. Örneklerden
görüleceği gibi anlam daralmasında sözcüğün ilk
anlamında bir daralma olmaktadır.
c. Başka Anlama Geçiş : Herhangi bir anlamda kullanılan
sözcüğün sonradan bambaşka bir anlamda kullanılmasıdır.
Eskiden (Göktürkçede) üzmek, “kırmak, kesmek” anlamında
kullanılırdı. Zamanla bu sözcük başka bir anlama geçerek gü-
nümüzde “üzüntü vermek” anlamında kullanılmaktadır.
Sakın-mak “düşünmek, üzerinde durmak, kederlenmek,
yaslanmak anlamlarına geliyordu. Günümüzde ise “herhangi
bir şeyi yap-maktan, korku ve üzüntü verir düşüncesiyle uzak
durmak” demektir. Yani önleyici tedbir almaktır.Ucuz
(Göktürkçede) kolay, değersiz, hakir anlamında iken bugün
“az para ile alınan” anlamındadır. “Duman” anlamında
kullanılan tütün sözcüğü de bir bitki türünü, tütün bitkisini
karşılar duruma gelmiştir. Bu tür anlam geçişlerinde sözcüğün
ilk (temel) anlamı kaybolmakta, zamanla başka anlamlara
geçmektedir.



3. SÖZCÜK (KELİME) GRUPLARI
Bir varlığı, bir kavramı, bir niteliği veya bir durumu
karşılamak üzere belli kurallar içerisinde yan yana gelen
sözcükler topluluğuna sözcük grupları denir. Türkçede
kullanılan sözcük grupları şunlardır:
a. Deyim:
Birden fazla sözcüğün birleşerek kendi anlamları dışında
başka bir anlamda kullanılmalarına deyim denir. Ayakları
karıncalanmak, küplere binmek, kulak misafiri olmak, göz
koymak vb.
* Deyimler dilde kalıplaşmış sözlerdir. Bu nedenle deyimin
sözcükleri değiştirilemez. Aynı anlamda dahi olsa bir
sözcüğün yerine başka bir sözcük konmaz. Aynı zamanda
sözcüklerin sırası da değiştirilemez.“Ayıkla pirincin taşını, tut
kelin perçeminden” sözlerinde ‘pirincin taşını ayıkla ya da
kelin perçeminden tut’ diyemeyiz.
* Deyimler bir durumu anlatmak için kullanılır. En ince
benzetmelere, mecazlara ve ince hayallere yer verilir.
* Çoğu mecaz anlamlı sözler olmakla beraber gerçek anlamlı
deyimler de vardır. Yükte hafif pahada ağır / İyi gün dostu
* Deyimlerin bir kısmı cümle şeklinde bir kısmı da sözcük
grubu hâlindedir. Örk: Yorgan gitti kavga bitti. / Şeytan
görsün yüzünü. /Atı alan Üsküdar’ı geçti (Cümle)
b. İkileme(Tekrar Grubu):
İkileme anlatım gücünü artırmak, anlamı pekiştirmek, kavramı
zenginleştirmek amacıyla aynı sözcüğün tekrar edilmesi veya
yakın ya da zıt anlamlı olanının bir araya gelmesiyle oluşan
gruplardır. İkilemeler farklı şekillerde oluşturulur:
1)Aynı kelimenin tekrarlanmasıyla yapılır:
ağır ağır, güzel güzel, tatlı tatlı, konuşa konuşa, atlaya atlaya,
koşa koşa, deste deste, soğuk soğuk,…
2)Zıt kelimelerin tekrarlanmasıyla yapılır: İyi kötü, aşağı
yukarı, büyük küçük, alt üst, düşe kalka, bata çıka …
3)Biri anlamlım diğeri anlamsız iki kelimenin
tekrarlanmasıyla yapılır.
ev mev, kitap mitap, su mu, sıkı fıkı, tek tük, saçma sapan,
ufak tefek …
4)Her ikisi de anlamsız kelimenin tekrarlanmasıyla yapılır.
ıvır zıvır, çıtı pıtı, abuk sabuk, paldır küldür, apar topar, mırın
kırın…
5)Yakın anlamlı kelimelerin tekrarlanmasıyla yapılır.
akıl fikir, ak Pak, mal mülk…
6)Eş anlamlı kelimelerin tekrarlanmasıyla yapılır.
bitmek tükenmek, sağ salim, doğru dürüst, ses seda, güçlü
kuvvetli…
7) Yansımayla yapılır: tıkır tıkır, çatır çatır, horul horul,
gümbür gümbür…
İkilemelerin Görevleri:
1)İkilemeler isim olarak kullanılabilir:
*Çarşıdan öteberi aldık.
*Bu ıvır zıvırı tavan arasına kaldırın.
*Babadan bize mal mülk kalmadı.
2)İkilemeler sıfat olarak kullanılabilir.
*Bebeğin kırmızı kırmızı yanakları vardı.
*Üzerinde eski püskü bir ceket vardı.
*Sınıfta pırıl pırıl simalar vardı. 
3)İkilemeler zarf olarak kullanılabilir.
*Bu konuyu enine boyuna düşündük.
*Öğretmen konuyu yavaş yavaş anlattı.
*Çamura bata çıka ilerliyorduk.
c. Tamlamalar:
Bir ismin ya da sıfatın başka bir isimle oluşturduğu gruba
tamlama denir.Tamlamalar isim ve sıfat tamlaması olmak
üzere önce ikiye; isim tamlamaları da kendi arasında dörde
ayrılır.
1. İsim Tamlaması: Bir ismin başka bir isimle oluşturduğu
gruba isim tamlaması denir. Bir isim başka bir isimle araya bir
ek alarak ya da ek almadan tamlama oluşturur. Tamlamada
birinci sözcük tamlayan, ikinci sözcük tamlanandır.İsim
tamlamaları dört türlüdür:
a. Belirtili isim tamlaması: Belirtili isim tamlamasında
tamlayan da tamlanan da ek alır. Bu tür tamlamada tamlayan -
ın/in, tamlanan 3. kişi iyelik ekini (-ı,-i,-sı,-si) alır.
Ayşe’nin elbisesi, çocuğun gömleği, kapının kolu, okulun
bahçesi vb.
b. Belirtisiz isim tamlaması: Bu tamlamada yalnız tamlanan ek
alır, tamlayan ek almaz.
çam ağacı, tarla kuşu, utanma duygusu, Türk bayrağı, okul
çantası, yemek masası vb.
c. Takısız isim tamlaması: Bu tamlamada tamlayan ve tamlanan
ek almaz. Bu tür tamlamalarda tamlayan, tamlananın ya
neye benzediğini ya da neden yapıldığını anlatır.
taş duvar, cam boru, tahta köprü, çelik masa, demir kapı, yün
çorap vb.
Takısız tamlamada tamlayan tamlananın neden yapılığını
gösterir; tahta köprüde köprünün tahtadan; “demir kapı”da,
kapının demirden yapıldığı anlatılmaktadır.
Yufka yürek, kiraz dudak, elma yanak, taş yürek, sırma saç
tamlamalarında tamlayan, tamlanan varlığın neye benzediğini
mecazlı olarak ifade etmektedir.
d. Zincirleme isim tamlaması: Tamlayanı isim tamlaması olan
tamlamalara zincirleme isim tamlaması denir. Bu tür
tamlamalar birden çok sözcükten oluşur.
Bahçe duvarının önü, okul kapısının rengi, çantanın içindeki
eşyalar, kitabın son sayfası vb.
Ad Tamlamalarıyla İlgili Özellikler:
1)Belirtili ad tamlamalarında tamlayan çoğul,tamlanan da
belgisiz bir sözcük olursa tamlayan eki “-in” yerine “-den” eki
kullanılabilir.
*Aşağıdakilerden hangisi (Aşağıdakilerin hangisi)
*Yolculardan biri (Yolcuların biri)
2)Belirtili ad tamlamalarında kimi zaman tamlayan ile
tamlanan yer değiştirebilir.
*Tadı yok sensiz geçen günlerin.
3)Belirtili ve zincirleme ad tamlamalarında tamlayan ile
tamlanan arasına sözcükler girebilir.
*Masanın ayağı:(Masanın kırık ayağı)
*Evin borcu.(Evin bir türlü bitmek bilmeyen borcu)
4)Belirtili ad tamlamalarında tamlayan,tamlanan ya da ikisi
birden zamir olabilir.
*Onun kızı (Tamlayan zamir)
*Çocukların birçoğu (Tamlanan zamir)
*Onların birçoğu (Tamlayan da tamlanan da zamir)
5)Tamlayanı zamir olan belirtili ad tamlamalarında tamlayan
genellikle düşer.Bunlara “tamlayanı düşmüş ad tamlaması”
denir.
*Olayı bize babası anlatmıştı. (Onun babası)
*Evimiz çok güzel oldu. (Bizim evimiz)
*Paran var mı?(Senin paran)
6)Bir tamlayan,birden çok tamlanan için;bir tamlanan da
birden çok tamlayan için ortak kullanılabilir.
*Evin kapısı ve penceresi açık kalmıştı.(Tamlayan ortak)
*Ahmet’in,Murat’ın ve Deniz’in velisi toplantıya
katılmadı.(Tamlanan ortak)
2. Sıfat tamlaması: Bir sıfatın bir isimle oluşturduğu
tamlamaya sıfat tamlaması denir. Tamlayan durumundaki sıfat
tamlanan varlığın bir niteliğini, özelliğini belirtir ve ek almaz.
Güzel yazı, büyük bir iş, çalışkan çocuk, beş kişi, kırmızı
kalem, yeşil saha, vb.
d.Bağlama Grubu (Bağlaçlar) :
Cümleleri veya aynı görevdeki sözcükleri birbirine bağlayarak
aralarında anlam ilgisi kuran sözcüklere denir.
Ogün okula gelemedim çünkü çok hastaydım. (sebep)
Bu maçı kazanacağız hatta şampiyon olacağız.(Pekiştirme)
Mademki söz verdin, sözünü tutacaksın.
Bu mağazada elbiseler çok güzel üstelik çok ucuz.
Sanki dağları sen yarattın.
Meğer bütün evi o dağıtmış.
Eğer kardeşine uğrarsan selamımı söyle.
Çok geç kaldılar; yoksa kaza yaptılar.
Ders çalışmıyor; üstelik yaramazlık yapıyor.
Önce bunlardan yani çok iyi bildiğiniz sorulardan başlayın.
Bizde yahut sizde çalışabiliriz.
İster yazarsın ister yazmazsın.
Ne güzel ne çirkin sayılır.
Hem gülüyor hem konuşuyordu.
O filmi ben de seyrettim.
Sana değer veriyorum ki seninle konuşuyorum.
Uyarı:B iri bağlaç diğeri edat olan iki çeşit “ile” vardır.Bir
cümlede “ile”nin yerine “ve”yi getirebiliyorsak bağlaç,
getiremiyorsak edattır.
“Bazen yandık bazen menekşelerle söyleştik.(Edat)
“Kazaklarla ceketi unutma!.(Bağlaç)
Uyarı: “Ancak” ,“Yalnız “:
* Ama, fakat anlamında kullanılıyorsa bağlaç,
* Bir tek,sadece anlamında kullanılıyorsa edat,
* Önündeki ismi niteliyorsa sıfat,
* Fiili niteliyorsa zarftır.
Geziye yalnız bizim sınıf katıldı. (edat)
Bu adam evde yalnız yaşıyor. (zarf)
Yalnız insanlar hayata karamsar bakarlar. (sıfat)
Onunla konuşurum yalnız fikrim yine de değişmez.(bağ)
e. Edat Grubu (İlgeçler) :
Tek başına bir anlam taşımayan , ancak kendinden önceki
sözcükle birlikte kullanıldığında belirli bir anlamı olan  
sözcüklerdir.Edatlar çekim eki alırsa adlaşırlar. En çok
kullanılan edatlar şunlardır:
Galatasaray bu maçı alacak gibi (tahmin)
Sen de onun gibi düşünüyorsun (karşılaştırma)
Yağmur yağdığı için pikniğe gidemedik. (n.s)
İşe girmek için ehliyet almış (a.s)
Köye dolmuşla gidebilirsin. (araç)
Adana, cennet kadar güzel bir yerdir. (benzerlik)
Denize karşı bir ev yaptırmış. (yön)
Bilim adamlarına göre dünya yok oluyor. (görüş)
Akşama geri vermek üzere bu kitabı alabilirsin. (koşul)
Akşama doğru misafir gelecek. (zaman)
Sabahtan beri dışarıyı izliyor. (zaman)
f. Ünlem Grubu (Ünlemler) :
Aniden ortay çıkan duyguların etkisiyle ağızdan bir çırpıda
çıkan, bu duyguları daha etkili anlatmaya yarayan kelimelerdir
veya sözlerdir.Bu kelimelerin yanında dilek, emir, tehdit
gibi anlamlar taşıyan kelimeler, cümleler ve yansımalar da
ünlem değeri kazanabilir.
Bu bakımdan ünlemler ikiye ayrılabilir:
1. Asıl Ünlemler
Asıl görevi ünlem olan kelimelerdir. Başka görevlerde
kullanılamazlar. Seslenme veya duygu anlatırlar.
Ey Türk Gençliği! Hey! Biraz bakar mısın?
Ee, yeter artık! Aa! Bu da ne?
Ah, ne yaptım!
2. Ünlem Değeri Kazanmış Kelime ve Sözler
Anlamlı kelimelerin bazılarına vurgu ve tonlama yoluyla
ünlem değeri kazandırılabilir. Bunlar da duygu ya da
seslenme anlatır.
Komşular! Babacığım! Ne olur yardım et!
g. Unvan Grubu:
Bir şahıs ismiyle, bir unvan veya akrabalık isminden
meydana gelen kelime gruplarıdır.
Bayındır Han, Osman Gazi, Mehlika Sultan, Hasan Paşa,
Ali Bey, Ahmet amca, Şinasi Efendi,Kemal Ağa, Nigâr
Hanım...
h. Fiilimsi Grupları :
I.İsim Fiil Grubu :
İsim fiiller fiil soylu sözcüklerin sonuna –mak, -mek , -ış, -iş, -
uş, -üş, -ma, -me ekleri getirilerek yapılır.
Bir gülüşün ömre bedel.
Seni bile özlemek istemiyorum bu akşam.
İçimde maziden kalma duygular var.
NOT 1 : İsim- fiil ekiyle türetilen bazı sözcükler, isim- fiil
özelliğini yitirip kalıplaşarak kalıcı bir nesne ya da kavram adı
olabilir.Artık bunlara isim- fiil eki olarak bakmamak gerekir.
*Kaymak, çakmak, dondurma, kavurma, dolma, gözleme,
bağış, geviş…
NOT 2: Fiilden fiil yapım eki olan –iş ile isim- fiil eki olan –
iş’ i birbiri ile karıştırmamak gerekir.Anlamsal olarak fiilden
fiil yapım eki (işteşlik eki) bir işi karşılıklı ya da birlikte
yapma anlamı verirken isim fiil eki böyle bir anlam vermez.
 Gülüşün çok güzel. (isim fiil eki)
 Onu öyle görünce gülüştüler. (işteşlik eki)
NOT 3: Fiilden fiil yapan olumsuzluk eki olan –ma, -me ile
isim fiil eki olan –ma,-me birbiri ile karıştırılmamalıdır.
Fiilden fiil yapan –ma, -me fiile olumsuzluk anlamı katarken
isim fiil eki olan –ma, -me fiile olumsuzluk anlamı katmaz.
 Artık sevmeyeceğim. (olumsuzluk eki)
 İnsanın mesleğini sevmesi gerekir. (isim – fiil eki)
II.Sıfat Fiil Grubu :(Ortaçlar)
Fiil soylu sözcüklerin sonuna –an, -en, -ası, -esi, -mez,
-maz, -ar, -er, -dık, -dik, -duk, -dük, -tık, -tik, -tuk, -tük ,
-ecek, -acak, -miş, -mış, -muş, -müş ekleri getirilmek
suretiyle yapılır. Sıfat- fiil ekleri genellikle sıfat tamlaması
kurar.
İşleyen demir pas tutmaz.
O öpülesi eller beni büyüttü.
Dönülmez akşamın ufkundayız vakit çok geç.
Senin bu yaptığın olur iş değil.
Benim doğduğum köyleri akşamları eşkıyalar basardı.
Tanıdık bir yüz çıkmadı karşımıza.
Görülecek günler var daha aldırma gönül.
Mayın tarlasına düşmüş bir deliyim.
NOT: Zaman ekleriyle sıfat fiil eklerini karıştırmamak
gerekir. Zaman ekleri, şahıs ekinden önce fiile gelerek fiili
yüklem yapar. Sıfat fiil ekleri ise genellikle fiilleri sıfat yapar
ve üzerine isim çekim eklerini alabilir oysa zaman ekleri isim
çekim eklerini alamazlar.
Hiç oturacak zamanım yok. (-acak sıfat fiil eki)
Oğlum, okuyacak ve büyük adam olacak. (zaman eki )
Okumuş insanlar daha kültürlü (s.f.e)
Annem de okumayı çok istemiş. (zaman eki)
III.Zarf Fiil Grubu :(Bağ Fiiller - Ulaçlar)
Fiil kök ve gövdelerinin üzerine –ınca, - dıkça, - dığında, -
ken , -r… -mez, -alı, -erek, -madan, -meksizin, -a…-a, -ıp
ekleri getirilerek oluşturulur. Zarf- fiil ekleri temel cümlenin
zarf tümleci olurlar.
Ben gidince hüzünler bırakırım.
Ağladıkça dağlarımız yeşerecek göreceksin.
Öldüğünde henüz çok gençti.
Sen ağlarken ben nasıl gülerim.
Onu görür görmez tanıdım.
Yarim, sen gideli yedi yıl oldu.
Gülerek yanıma geldi.
Hiçbir şey söylemeden çekip gitti.
Sizin durmaksızın çalışmanız lazım.
Gide gide bir söğüde dayandık.
Gidip de gelmemek, gelip de görmemek var kaderde.
NOT 1: Bir cümlede kaç tane fiilimsi varsa o kadar da yan
cümle var demektir.
NOT 2: Bir cümlede fiilimsi varsa o cümle girişik birleşik bir
cümledir.
NOT 3: Bir cümledeki fiilimsi sayısıyla temel cümlenin
yükleminin toplamı o cümledeki yargı sayısını verir.
ı. Sayı Grubu:
Basamak sistemine göre sıralanmış sayı isimleri topluluğudur.
Sayılar sondan başa doğru büyür. Küçük sayı sonda
bulunur.
On bir, doksan iki, yüz elli dört, yedi yüz elli iki bin… 



V.ÜNİTE CÜMLE (TÜMCE) BİLGİSİ


A. CÜMLENİN ÖGELERİ
Türkçe cümlelerde dört öge bulunur:
1. Yüklem
2. Özne
3. Nesne (Düz Tümleç)
4. Tümleç
Bu ögelerden cümlede mutlaka bulunması gereken yüklem
ile öznedir. Bunlara cümlenin temel ögeleri denir. Nesne ve
tümleçler cümlenin anlamını tamamlayan (tümleyen)
yardımcı ögelerdir.
1. Yüklem :
* Yüklem cümlede eylem,oluş, durum,istek,hareket bildiren
dil bilgisi birliğinin görev adıdır.
* Cümlenin temel ögesidir; tek başına bile olsa cümle
oluşturabilir.
* Her sözcük ya da sözcük gurubundan yüklem yapılabilir.
Gecenin yalnızlığında sadece seni düşünürüm (fiil)
Yaşadığımız günler tıpkı bir rüzgar gibiydi.(edat)
Bu olayların suçlusu odur. (zamir)
Sabah uyandığında gözleri ışıl ışıldı.(ikileme)
Öğrenmenin bir yolu da okumaktır. (Fiilmsi)
* Kelime grupları yüklem olduğunda kesinlikle bölünmemelidir.
Çalışmak yaşamın bir parçasıdır. (Ad tamlaması)
Odayı süsleyen şey rengarenk çiçeklerdir. (sıfat taml.)
Konuşmalarına ister istemez kulak misafiri oldum. (deyim)
2. Özne :
* Yüklemin bildirdiği işi, hareketi yapan veya yargının
gerçekleşmesine araç olan unsura denir.
* Özneyi bulmak için yükleme kim, ne soruları sorulur
Yüklemi isim olan cümlelerde ise olan kim, olan ne soruları
sorulur.
* Fiillere eklenen kişi ekleri öznenin kim ya da ne olduğunu
bildirir.
Üç çeşit özne vardır:
a) Gerçek Özne
Yüklemin bildirdiği işi hareketi bizzat kendisi yapan öznedir.
Eylemle biten cümlelerde, etken çatılı fiil (eylem) cümlelerinde
gerçek özne bulunur. Cümlede iki şekilde gösterilir:
* Acık Özne:
Cümle içinde açık bir şekilde gösterilir
*Yağmur çok şiddetli yağdı.
*Çocuk iki gündür hasta yatıyor.
* Gizli özne:
Cümlede doğrudan yer verilmeyen ancak yüklemin taşıdığı
eklerden anlaşılan öznedir.
*Ertesi gün ona telefon ettim.
*Görmeyeli hemen de bizi unutmuşsun.
NOT:Yüklemi isim olan cümlenin öznesi gerçektir.
*Siyah renkli araba satılıktır.
*Dün akşam pencereler kapalıydı.
b) Sözde Özne
Yüklemi edilgen çatılı cümlelerde,aslında nesne olan öge özne
olarak kullanılır.
*Ağaçtaki meyveleri topladı.
*Ağaçtaki meyveler toplandı
*Öğrenciler bütün sınıfı temizledi.
*Bütün sınıf temizlendi.
c) Örtülü Özne
Yüklemi edilen çatılı cümlelerde bazen “—ce, tarafından ”
gibi sözcükler kullanılarak işi bizzat yapan varlığa da yer
verilebilir.
*Yolcu otobüsleri belediyemizce hizmete açıldı.
*Yarışma halk tarafından çok beğenildi
NOT:Her sözcük ya da sözcük grubu özne olabilir.
*Geçen gün evin duvarı yıkılmıştı.(isim tamlaması)
*Bahçesinde okyanuslar yetişiyordu.(isim)
*Derdini söylemeyen derman bulamaz.(sıfat fiil)
*Okumak zihni dinlendirir.(isim fiil)
*Kimse seni benim kadar düşünmez(zamir)
3. Nesne (Düz Tümleç) :
* Öznenin yaptığı işten, hareketten etkilenen unsurdur
* Uyarı :isim cümlelerinde yüklemi edilgen çatılı cümlelerde
ve geçişsiz fiillerde nesne yoktur.
Nesneler ek alıp almamasına göre ikiye ayrılır.
a)Belirtisiz Nesne
Yükleme ne sorusu sorularak bulunur. Belirtme durum eki (-
i) almamış olup yalın haldedir.
b)Belirtili Nesne
Yükleme kimi, neyi, nereyi soruları sorularak bulunur.
Belirtme durum eki olmuştur.
Bu yörede kızlarımız kilim dokur.
Yolun kenarına kocaman kütükleri yığmışlar.
O köpeği mahallenin çocukları da arıyordu.
Bu şehirde tüm sokaklar seni düşünür.
4. Zarf Tümleci:
* Yüklemin anlamını zaman durum nitelik, nicelik, yer, yön
ve soru ilgisiyle belirleyen, anlamı sınırlayan tümleçlere zarf
tümleci denir.
* Zarf tümlecini bulmak için yükleme, nasıl, niçin, neden, ne
kadar, ne zaman, kim tarafından ne tarafından, soruları
sorulur.
Dostluklar ömür boyu sürünce güzeldir.
O dişini tırnağına takarak çalışır.
Yüreğimdeki yara gittikçe büyüyor.
Sıcaktan tüm ekinler yanmıştı.
Bu yıl yağmur yağmadığı için ürün de az oldu.
Bu konser belediye tarafından düzenleniyor.
UYARI:Yön isimleri yalın halde zarf tümleci olurlar.Belirtme
durum eki (-i) alırsa belirtili nesne,-e/-de/-den,hal ekini
alırsa dolaylı tümleç olur.
* Hizmetçi,içeriyi iyice süpürsün. (N)
*Adam yavaşça içeri girdi. (Z.T)
*Bir süre sonra içeriden bir ses geldi.(D.T)
5. Dolaylı Tümleç:
* Yüklemi yer, yön, bulunma, çıkma vb. yönlerden tamamlayan
cümle ögesine dolaylı tümleç denir. Cümlede dolaylı tümleçler
-e, -de, -den, durum eklerini alırlar.
* Dolaylı tümleci bulmak için yükleme; 
“kime,kimde,kimden,neye,neyden,nereye,nerede,nereden”
soruları sorulur.
Buluşma yerine hemen gelmiş.
Senin kirpiklerinde bir damla oldu akşam.
Ağlamayan çocuğa meme verilmez.
Eskicinin sesi sokağın başından duyuluyordu.
Bu gazeteci yazılarında gerçeklerden hiç sapmaz.
İhtiyar,bütün mirasını karısına bırakmıştı.
UYARI:-e/-den hal eki “için” edatı görevinde kullanılıyorsa
ya da sebep bildiriyorsa zarf tümleci kurar.
 -de/-den hal ekleri zaman bildiren sözcüklerin üzerine
gelirse zarf tümleci olur.
Korkudan kızın dili tutulmuştu.
Babasıyla kavga ettiğinden eve uğramıyor.
Birazdan hava kararacak.
Yaz akşamlarında yıldızları seyrederdik.
Denize yüzmeye gidiyorum.
Not: Edat Tümleci: Edatlardan ya da başka dil birliklerin-den
oluşan cümleye araç, benzerlik, ilgi, eşitlik, nedenlik vb. katan
cümle ögesine edat tümleci denir.Bu öğe zarf tümleci olarak
da kabul edilmektedir.
Çalışmak için yurt dışına gitmiş.(amaç)
Yaralıyı hastaneye ambulansla götürmüşler.(araç)
Bu yaz Bodrum’a ailesiyle gidecek.(birliktelik)


CÜMLENİN ÖĞELERİYLE İLGİLİ GENEL ÖZELLİKLER
1) Hiçbir öğe sözcük sayısıyla sınırlı değildir.Bir öğe,bir tek
sözcükten oluşabildiği gibi birden çok sözcükten de oluşabilir.
Bu yüzyılın en acı olaylarını yaşamış ve dile getirmiş olan
 b.li. n.
Dadaloğlu’nu değişik bir bakış açısıyla incelemeliyiz.
 z.t y
O , dün, bize, babasıyla geldi.
Ö. Z.T. D.T. E.T. (Z.T) Y.
2) Cümlede özne,nesne,dolaylı tümleç ve zarf tümleci
açıklayıcısıyla (Arasöz) birlikte kullanılabilir.
Bir yıl kalacağım bu ili Siirt’i, çok özleyeceğim.
 B.li n. Açıklycı.
Annesini, o çok sevdiği çileli kadını,elleriyle toprağa verdi.
 B’li n. Açıklayıcısı
3)Bir cümlede birden fazla özne,dolaylı tümleç, nesne, zarf
tümleci ortak bir yükleme bağlanabilir.
Annesini,babasını,akrabalarını ve bütün arkadaşlarını görmek
istiyordu.
Evde,okulda,sitede,her yerde aynı konu konuşuluyordu.
4)Öğelere ayırmada tamlamalar, deyimler ve bileşik fiiller
bölünmez.
*Bahçenin,birkaç yıl önce yapılan duvarı yükseltilecekmiş.
 ö. (Özne,belirtili isim tam.) y.

5)Hitaplar,ünlemler ve bağlaçlar öğe dışı sözcüklerdir.
*Arkadaşlar, beni dinler misiniz?
 ö.dışı
*Geleceğiz; fakat çok kalmayacağız.
 ö.dışı
*Eyvah,çocuk düştü.
 ö.dışı
6)Şiir dizeleri ya da devrik söyleyişler,kurallı cümle biçimine
çevrilirse daha kolay bulunur.
*Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet,
*Hürriyet, hür yaşamış bayrağımın hakkıdır.
 ö. y.
7) Soru cümleleri değişik öğeleri buldurmayı amaçlayabilir.
Sorulara verilecek cevaplar hangi öğeyi oluşturuyorsa, soru
cümlesi o öğeyi buldurmaya yöneliktir.Aynı zamanda soru
cümlelerinde soru ifadesi hangi öğeyi buldurmaya yönelikse o
öğenin adını alır.
-Kimi seviyorsun?
-Seni (Seni seviyorum) (Soru nesneyi buldurmaya yönelik.)
-Kim yapmış?
-Babam (Babam yapmış) (Soru özneyi buldurmaya yönelik)
-Nereye gidiyorsun?
-Okula (Okula gidiyorum) (Soru d.t.’yi buldurmaya yönelik)
-Ne zaman geldin?
-Dün (Dün geldim) (Soru z.t.’yi buldurmaya yönelik)
-Kırılan neydi?
-Bardaktı (Kırılan bardaktı) (Soru yüklemi buldurmaya
yönelik)

8)Bir cümlede vurgulanan öğe, yüklemden hemen önce gelen
öğedir.
* Çocuklar,sevgiyle beslenir.(Edat tümleci/z.t vurgulu)
 e.t.
*Cömert olmadan önce doğru olmayı bil.(B.li n. vurgulu)
*Kitabım sende kalmış.(D.t. vurgulu)
B. CÜMLENİN YAPISI
a. Basit (Yalın) Cümle:
* Bu cümlelerde tek yüklem ve tek yargı bulunur.
* Yüklem ya çekimli bir fiil ya da ek fiil ile çekimlenmiş isim
soyundan bir sözcüktür.
* Basit cümleler bir tek sözcükten oluşabileceği gibi, daha
fazla sözcükten de oluşabilir. Önemli olan sözcük sayısı değil
cümlenin yargı içermesidir.
Çalıkuşu, Damga, Acımak, Bir Kadın Düşmanı, Dudaktan
Kalbe romanları Reşat Nuri Güntekin’ e aittir.
Seninle bir daha görüşmeyeceğim.
b. Birleşik Cümle:
* Birden çok duygu, düşünce ve isteği, yani birden fazla yargı
içeren cümlelere birleşik cümle denir.
* Birleşik cümlelerde temel bir yargı vardır. Bu temel yargının
ifade edildiği cümleciğe temel cümle denir. Diğer
cümleciklere yan cümlecik denir. Yan cümlecikler anlam
bakımından temel cümleciği tamamlarlar.
* Birleşik cümlelerde sıfat fiiller, zarf fiiller isim fiiller ve
şartlı çekim ekleri ile kurulmuş yan cümlecikler temel
cümleye bağlanır.Yan cümlecikler çeşitli yönlerden temel,
cümleciğin anlamını tamamlamaktadırlar.
Birleşik cümleleri dört gurupta incelenir.
1) GİRİŞİK BİRLEŞİK CÜMLE:
* İçinde fiilimsi (isim fiil, sıfat fiil, zarf fiil)bulunan
cümlelere denir.
* Fiilimsinin yer aldığı bölüme yan cümle asıl yüklemin
bulunduğu bölüme de temel cümle denir.  
* Bir cümlede kaç tane fiilimsi varsa o kadar yan cümle var
demektir.
Beni soranı, gördün mü? (Yan cümlecik Temel cümlenin b.li
nesnesidir.)
Çalışan kazanır. (Yan cümlecik temel cümlenin öznesidir.)
Seni görünce mutlu oluyorum. (Y.C.T.C nin Z.T dir.)
Seni seven insanları sen de sev.(Y.C.T.C nin B.li
Nesnesidir.)
2)İÇ İÇE BİRLEŞİK CÜMLE (KAYNAŞIK CÜMLE):
* Bir cümle başka bir cümlenin içinde yer alır ve onun bir
öğesi olursa buna iç içe birleşik cümle denir.
* Doğrudan anlatımın olduğu cümlelerdir.
* İç cümle temel cümlenin öznesi, nesnesi ya da başka bir
öğesi olabilir.
Ben gidiyorum. dedi. (iç cümle temel cümlenin nesnesi
 iç cümle TC
Ben büyüdüm, diyorsun. (iç cümle temel cümlenin
 i.c TC
nesnesi durumundadır)
Adam: “Beni burada bekleyin.” dedi.( iç cümle temel
cümlenin nesnesi durumundadır)
3)ŞARTLI BİRLEŞİK CÜMLE:
Yan cümleciği “– se,-sa” şart eki ile kurulan ve temel
cümlenin gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini koşula (şarta)
bağlayan cümledir.
*Görürsem söylerim.
*Sen gelirsen ben de gelirim.
4) Ki’li BİRLEŞİK CÜMLE:
Ki bağlacıyla birbirine bağlanan cümlelere denir.
* Benimle konuş ki seni anlayayım.
* Dürüst ol ki insanlar sana güvensin.
c. Sıralı Cümle:
* Anlamca ilgili birden çok yalın ya da birleşik cümlelerin
virgül ya da noktalı virgüllerle bağlanmasıyla oluşan
cümlelere sıralı cümle denir.
* Sıralı cümleler iki gurupta incelenir.
1)Bağımlı Sıralı Cümle
* Öğrenilen en az biri ortak olan sıralı cümlelerdir.
Yaşlı kadın buraya kadar geldi sizi sordu (özne ortak)
Beni aramış ama bulamamış (özne ve nesne ortak)
Onu bana beni ona şikayet eder. (yüklem ortak)
2)Bağımsız Sıralı Cümle :
* Öğelerinden hiçbiri ortak olmayan cümlelerdir.
Evden sessizce çıktık sokakta lambalar yanmıyordu
Yağmur durmuştu yollar çamurdan görünmüyordu
O geziyordu ben çalışıyordum
ç. Bağlı Cümle:
* Anlamca ilgili yalın ya da birleşik cümlelerin bağlaçlarla
birbirine bağlanmasıyla oluşan cümleye bağlı cümle denir.
Sabahı severiz; çünkü gündüzün başlangıcıdır.
Bu işe başlıyorum;ama bugün bitiremem.
Evin en küçüğüydüm ve sedirin önünde yere serilmiş yatakta
yatardım.
Karma cümle:Birkaç cümle türünün birlikte yer aldığı sıralı
cümlelere denir
Bu okulun öğrencileri son derece tembeldirler, haylazdırlar
ama ,bir o kadar da sevimlidirler. (sıralı ve bağlı cümle var)
Öğrencilere kitap okuyun denir ;ama kitap okuyun diyenlerin
kendileri kitap okumuyor.(iç içe birleşik cümle, girişik birle-
şik cümle ve bağlı cümle var)
Cümleler yüklemin türüne göre iki grupta incelenir:
a. İsim Cümlesi:
*Yüklemi isim ya da isim soyundan bir sözcük ya da sözcük
öbeğinden oluşan cümlelere isim cümlesi denir.
* İsim ve isim soyundan olan sözcükler ek fiilin çekimine
girerek yüklem niteliği kazanır.
Yaşlı adam,birkaç gündür hastaymış. (Adlaşmış sıfat)
Onu en çok üzen eşinin ölümüydü. (İsim tamlaması)
Düşündüğü tek şey bir an önce gitmekti. (Fiilimsi)
O,çalışkan bir çocuktur. (Sıfat tamlaması)
b. Fiil Cümlesi:
* Yüklemi çekimli bir eylem olan, bağımsız yargı bildiren
cümlelere fiil cümlesi denir.
* Bu tür cümleler haber (bildirme) ya da istek kipiyle kurulur.
İnsanlara sevgi dolu gözlerle bakıyorum.
Çekişe çekişe pazarlık ediyorum.
Yeni müdür hiç kimseye göz açtırmıyordu.
Cümleler yüklemin bulunduğu yere göre kurallı ve devrik
cümle olmak üzere ikiye ayrılır:
a. Kurallı Cümle:
* Yüklemi Sonda bulunan cümlelere kurallı (düz) cümle
denir.
Köroğlu ordunun yaklaştığını anladı.
Ne zaman bir köy türküsü duysam şairliğimden utanırım.
b. Devrik Cümle:
* Yüklemi sonda olmayan cümleye devrik cümle denir.Devrik
cümlede yüklem başta, ortada olabilir.
Ne diyeceksin bu konuyla ilgili.
c)Eksiltili Cümle:
* Yüklemi söylenmemiş cümlelere denir.
Toprağı taşlı yerden (olacaksın)kızı kardeşli yerden
(olacaksın).
Kısa bir sessizlik (oluyor) sonra müzik başlıyor.
D.BİLDİRDİKLERİ ANLAMLARA GÖRE CÜMLELER
a. Haber Cümleleri
Haber cümleleri daha çok anlatmaya bağlı bilgi, vermek, aydınlatmak
amacıyla yazılan metinlerde kullanılır. Burada ki-
şinin gördüğü, duyduğu olaylar anlatılır. Eylemin belirttiği
anlam geçmişle, şimdiyle ve gelecekle ilgili bildirme görevi
yerine getirilir. Eylem kök ve gövdelerine çeşitli kip (zaman)
ekleri getirilerek zaman; zaman eklerinden sonra da kişi ekleri
eylemin kimin yaptığı belirtilir.
Örneğin; yazacağım yüklemi yaz- acak-ım, “yaz” eylem kökü)
“-acak” gelecek zaman eki, “-ım” kişi eki (ben)dir.
Ek fiil: İsim soylu sözcüklerin sonuna gelerek, onların yüklem
olmalarını sağlayan dil birimine ek fiil denir. 
“Ahmet çalışkandır. Hepimiz arkadaşız. Hava güzel. Çok
yorgunum.” Cümleleri isim soyludur. Bunlar eklerle çekimli
hâle gelir ve yüklem görevini yaparlar.
Ek fiil imek fiilinden doğmuştur. İdi, imiş, ise, iken olarak ek
hâline gelmiştir.
Çekimi şöyledir:
çalışkan-ım I. Tekil kişi
çalışkan - sın II. “ “
çalışkan-dır III. “ “
çalışkan-ız I. Çoğul kişi
çalışkan-sınız II. “ “
çalışkan-lar III. “ “
Ek fiil “değildir” sözcüğüyle olumsuz hâle getirilir.
Çalışkandır. Çalışkan değildir. vb.
b. Dilek, İstek, Soru Cümleleri:
* Bir dileği, bir isteği, bir emri ya da bir gerekliliği ifade eden
cümlelere dilek-istek cümleleri denir.
* Dilek-istek cümleleri grubunda istek bildiren cümleler,
dilek-şart bildiren cümleler, soru cümleleri, gereklilik bildiren
cümleler, emir cümleleri ile ünlem cümleleri yer alır.
Dilek-şart cümleleri: Dilek şart cümleleri fiil kök ya da
gövdesine -sa/-se ekleri getirilerek kurulur.
“Ah bir zengin olsam.”
“Okulumu bitirsem, yüzmeyi öğrensem.” cümlelerinde şarta
bağlı bir dilek anlatılmaktadır.
İstek cümleleri: Bu tür cümleler kişinin kendi kendine
yapmak istediği eylemi ifade eder.
“Kalkayım, eve gideyim,
Haydi bize gidelim. Burada iki gün kalalım.” cümleleri bu tür
cümlelerdir.
Gereklilik cümleleri: Mutlaka yapılması gerekir anlamı ifade
ederler.
*Başarmak için çalışmalıyım.” “Eve gitmeliyim.” vb.
Emir cümleleri: Bir buyruğu bir emri ifade eden cümlelerdir.
oku, çalış, git, gel, vb.
Soru cümleleri:
* Soru anlamı ifade eden cümlelere soru cümlesi denir.
* Dilimizde soru anlamı soru sıfatıyla, soru zamiriyle, soru
zarfıyla veya soru edatıyla sağlanabilir.
Dün beni arayan sen miydin? (soru anlamı soru edatıyla
sağlanmış.)
Bize ne zaman geleceksin?(soru anlamı soru zarfıyla
sağlanmış)
Bana ne aldın?(soru anlamı soru zamiriyle sağlanmış)
Hangi okulda çalışıyorsun? (soru anlamı soru sıfatıyla
sağlanmış)
* Bu tür cümlelerde mutlaka cevap verilmesi beklenir. Cevap
beklenen soru cümlelerine gerçek soru cümlesi, cevap
beklenmeyen, dikkat çekmek duygu ve düşünceyi daha güzel
ifade etmek amacıyla kurulanlara da sözde soru cümlesi
denir.
Okula neden gelmedin? (Gerçek soru cümlesi )
Hiç üzülmez olur muyum? (sözde soru cümlesi)
Onu ben mi dövmüşüm? (sözde soru cümlesi)
Şu kitabı bana verir misin? (sözde soru cümlesi)
Ünlem cümlesi: Coşku ve heyecan ifade eden cümlelere
ünlem cümlesi denir.
Eyvah, ne yer ne yar kaldı!
Neydi o güzellik öyle!
Süper bir iş buldum!
c. Olumlu, Olumsuz Cümleler :
a)Olumlu Cümle:
* Yüklemin bildirdiği eylemin yapıldığını, gerçekleştiğini ya
da gerçekleşebileceğini belirten cümleler olumludur.
O günler çok güzeldi. (olumlu isim c)
Hep seni bekledim. (olumlu fiil cümlesi)
b)Olumsuz Cümle:
* Yüklemin bildirdiği işin gerçekleşmediğini anlatan cümleler
olumsuzdur.
* Fiil cümleleri “-ma,-me” olumsuzluk ekiyle; isim cümleleri
“yok, değil ” sözcükleriyle olumsuz yapılır.
Kapını çalan bendim (olumlu isim cümlesi)
Kapını çalan ben değildim (olumsuz isim cümlesi)
Dışarıda birkaç kişi vardı (olumlu isim cümlesi)
Dışarıda hiç kimse yoktu (olumsuz isim cümlesi)
Eve gelmiş (olumlu fiil cümlesi)
Eve gelmemiş (olumsuz fiil cümlesi)
Not: Bazı cümleler biçimce olumlu anlamca olumsuz olabilir:
Haydi bu işi yapabilirsen yap (yapamazsın ) (Biçimce
olumlu, anlamca olumsuz cümle)
Gel de bu işin içinden çık (Çıkamazsın) (Biçimce olumlu,
anlamca olumsuz)
Ne arayanım var ne de soranım (yok) (Biçimce olumlu,
anlamca olumsuz)
Not: Bazı cümleler biçimce olumsuz anlamca olumlu olabilir:
Seni sevmiyor değilim (seviyorum) (Biçimce olumsuz,
anlamla olumlu)
Böyle güzel yerlerde yaşanmaz mı?(yaşanır) (Biçimce
olumsuz, anlamla olumlu)
Sanki bilmiyorum hakkında neler söylediğini.(biliyorum)
(Biçimce olumsuz, anlamla olumlu)
E. ANLAMLARINA GÖRE CÜMLELER:
1.Üslup Cümleleri:
Üslup bir duygunun, düşüncenin kişisel anlatım biçimidir.
Sözcüklerin seçimi ve kullanımı gibi dil ve anlatım
özelliklerinin bütünüdür.
Örnek: Şiirlerinde süslü, söz oyunlarına dayalı bir dil yerine,
günlük konuşma dilini tercih etmiştir.
Kısa, düzgün cümlelerle, edebiyat oyunlarına düşmeden,
süssüz, yoğun bir anlatım ortaya koymuştur.
2.Tanım Cümleleri:
Bir varlığa, kavrama özgü niteliklerin belirtilmesi, o varlık ya
da kavramın tanıtılmasına “Tanımlama” adı verilir. Bu
amaçla kurulan cümleler de tanım cümleleridir.
Not: Bir cümleye “Bu Nedir?” sorusunu sorduğumuzda
cevap alabiliyorsak bu cümle tanım cümlesidir.
Örnek: “Şiir toplumun sözcüsüdür” cümlesine “Şiir
nedir?” sorusunu sorduğumuzda “toplumun sözcüsüdür”
cevabını alırsınız. Öyleyse, cümle tanım cümlesidir. 
“Şiir hayal gücünden uzak olamaz.” cümlesine “Şiir
nedir?” sorusunu sorduğumuzda yanıt alamazsınız. O halde
bu cümle tanım cümlesi değildir.
3. Karşılaştırma Cümlesi:
İki varlık, kavram ya da iki durumun nitelik veya nicelik bakımından
karşılaştırıldığı cümlelerdir. Bu cümlelerde karşı-
laştırılan şeylerin benzerliği de farklılığı da vurgulanabilir.
Karşılaştırma daha çok “gibi, kadar, daha, en, ise” vb.
sözcüklerle sağlanır.
Örnek: Komedi, ciddi bir dramdan daha zordur.
Okumak, tutkuların en soylusudur.
4. Nesnel Anlatımlı Cümleler:
Kişilere göre değişmeyen yargılar taşıyan cümleler nesnel
anlatımlı cümlelerdir. Nesnel anlatımlı cümlelerde kişinin
duygu ve düşüncelerine yer verilmez; anlatıcı kendini
anlatımın dışında tutar. Ayrıca nesnel anlatımlı cümleler
“kanıtlanabilir” özelliği taşımaktadır.
Örnek: “Tiyatro sinemaya göre daha eğlencelidir.” cümlesi
kişinin tiyatro hakkındaki kişisel yargılarını içerir. Bu nedenle
nesnel anlatımlı cümle değildir.
“Kentlere göç edenlerin sayısı yıldan yıla artmaktadır.”
Kişisel bir düşünceyi içermediğinden nesnel anlatımlı
cümledir.
5. Öznel Anlatımlı Cümleler:
Kişilerin duygu ve düşüncelerine bağlı olan, bu sebeple de
kişiden kişiye değişebilen yargılar taşıyan cümlelere “Öznel
anlatımlı cümle” denir.
Örnek: “Türk edebiyatının dil ve anlatım açısından en güçlü
şairi Yahya Kemal Beyatlı’dır.” cümlesinin anlatımı özneldir.
Bu görüşe başkaları katılmayabilir.
6. Doğrudan Anlatım, Dolaylı Anlatım Cümleleri:
Doğrudan Anlatım: Bir kişiye ait sözün olduğu gibi
aktarılmasına “Doğrudan anlatım” denir.
Dolaylı Anlatım: Bir kişiye ait sözün, anlamı değiştirilmeden;
ancak anlatıcının kendi ifadesi içinde eritilerek aktarılmasına
“Dolaylı anlatım” adı verilir.
Örnek: Atatürk: “Hayatta en hakiki mürşit ilimdir.” diyerek
bir gerçeği dile getirmiştir. (Atatürk’e ait söz
değiştirilmeden aktarılmış)
Atatürk ilmi,hayatta en gerçek yol gösterici olarak görmüştür.
(Yazar kendi anlatımıyla Atatürk’e ait sözü değiştirerek
aktarmış)
7. Neden-Sonuç İlişkili Cümleler:
Bu cümlelerde bir ek, bağlaç ya da edat aracılığıyla yargılar
arasında neden- sonuç ilişkisi kurulur.
Örnek: Geç kaldığım için sinema salonuna giremedim.
 Ayağının kaymasıyla yere düştü.
 Bu dilekçe kabul edilmez, imzasız.
 Sonuç Neden
8. Amaç-Sonuç İlişkili Cümleler:
Bu cümlelerde sonuç bildiren bir yargı ile o sonucun hangi
amaçla yapıldığını anlatan başka bir yargıdan oluşur. Genelde
-mek için, -mak için edatlarıyla birlikte kullanılır. Cümlede
amacıyla anlamı vardır.
Örnek: Sınavı kazanmak için çok çalışmış.
Buralara kadar sizleri görmeye geldim.
Anlatımını tekdüzelikten kurtarmak adına çeşitli yollara
başvurmuş.
9. Koşul (Şart) İlişkili Cümleler:
Bir yargının olmasını bir koşula bağlayan cümlelerdir.
Genelde, -sa, -se, -ince, -dıkça ekleriyle kurulur. Cümleye
koşuluyla anlamı katar.
Örnek: Ödevini yaparsan oyun oynayabilirsin.
 Koşul Sonuç
Çalışarak her türlü başarıya imza atabilirsiniz.
Daha iyimser olsa bütün sorunlar çözülecek.
10. Karşılaştırma Cümleleri:
İki varlık, kavram ya da durumu benzer ve farklı özellikleriyle
anlatan cümlelerdir. Bu cümlelerde karşılaştırma iliş-kisi,
“gibi, kadar, daha, en…” gibi bağlaç ve edatlarla kurulur.
Örnek: O da senin gibi akıllı bir çocuktu.
Davranışlar sözden daha çok etkiler insanı.
İçimizde en çalışkanı odur.
11. Varsayım Cümleleri:
Varsayım, bir olay ya da durumun gerçekte olup olmadığına,
olup olmayacağına bakılmaksızın var kabul etmek, olmuş
kabul etmektir.
Örnek: Diyelim ki sözlerine inandı.
Örnek: Tut ki, öyle bir durum karşısında kaldık. Ne
yapacağız?
12. Olasılık Cümleleri:
Olasılık, kesinliği bilinmeden bir olay ya da durumun
gerçekleşmesinin beklenmesi, olabilirliktir.
Örnek: Bizimle görüşmek için belki buraya gelir.
Sanıyorum küçükken ağır bir hastalık geçirmiş.
13. Beğenme, Takdir Etme Anlatan Cümleler:
Beğenmek, iyi veya güzel bulmak, onaylamak, kabul etmektir.
Örnek: Gereksiz betimlemelerden kaçınan, yoğun bir anlatım
ilk bakışta göze çarpıyor. (Beğenme)
Roman aradan geçen bunca yıla rağmen konusuyla, üslûbuyla
hala genç. (Beğenme)
14. Hayıflanma, Üzülme, Yakınma Anlatan Cümleler:
Hayıflanma, bir olay ya da durum karşısında üzülmektir.
Yakınma ise bir kişinin bir durum ya da olayı sızlanarak,
şikayet ederek anlatmasıdır.
Örnek: Bir de aldığı gibi getirmesini öğrense. (Yakınma)
Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım. (Hayıflanma)
Hayıflanma – üzülmektir.
Yakınma - şikayet etmektir.
15. Öneri Anlatan Cümleler:
Öneri, bir sorunu çözmek üzere öne sürülen düşüncelerdir.
Tavsiye niteliği taşır.
Örnek: Eğitime yönelik kitaplar, ancak okurların
anlayabileceği bir dille hazırlanırsa amacına ulaşır.
17. Eşitliğin Söz Konusu Olduğu Cümleler:
Eşitlik, iki veya daha fazla varlığın eşit olma durumudur.
Örnek: Ekmeği tam ortadan bölüp yaşlı adama verdi.
Çocuklar yemeklerini aynı anda bitirmişti.
18. Çaresizlik anlatan Cümleler:
Çaresizlik bir sonuca varmak, sıkıntıyı ortadan kaldırmak için
çıkar yolun olmamasıdır. 
Örnek: İstesek de istemesek de bu sıkıntıyı çekeceğiz.
Parasızlıktan ne yapacağını bilmiyordu.
19. Önyargı İçeren Cümleler:
Herhangi bir şey hakkında kişisel izlenimlerden hareketle,
önceden edinilmiş olumlu ve olumsuz yargıları içeren
cümlelerdir. Önyargıda Peşin hüküm vardır.
Örnek: Bu filmin uluslar arası ödül alması bence bir hayal.
Bence bu kitabın yayımlanışındaki amaç gerçekleşmeyecek.
20. Tasarı Anlatan Cümleler:
Tasarı, bir kimsenin yapmayı düşündüğü şey, olması veya
yapılması istenen bir şeyin zihinde aldığı biçimdir.
Örnek: Bakanlığımız, kitap dağıtımı ve tanıtımını bir devlet
politikası haline getirmeyi düşünüyor.
21. Eleştiri İçeren Cümleler:
Bir kişi ya da yapıtın olumlu ve olumsuz yönlerini belirten
cümlelerdir. Genellikle olumlu yargı içeren cümlelere
beğenme cümlesi, olumsuz yargıları içeren cümlelere de
eleştiri cümlesi adını veririz.
Örnek: Özellikle genç sanatçılar dile gereken önemi
vermiyorlar. (Eleştiri)
Öykülerin anlatımında bir kuruluk, bir tekdüzelik görülüyor.
(Eleştiri)
Halk sanata ilgi duymuyorsa bizim suçumuzdur. (Özeleştiri)
F. ANLATIM BOZUKLUKLARI
Anlatım bozukluklarının türlerini şöyle gruplandırabiliriz:
1. Gereksiz Sözcük Kullanılması:
İyi bir cümlede yeterli sayıda sözcük kullanılır. Başka bir
deyişle gereksiz sözcüklere yer verilmez. Çünkü, gereksiz
sözcük kullanımı cümlenin duruluğunu bozar ve anlatım
bozukluğu yaratır.
Bir cümlede gereksiz sözcük bulunduğunu anlamak için,
sözcük cümleden çıkarılır. Bu durumda cümlenin anlam ve
anlatımında bir bozulma oluyorsa o sözcük gerekli,
anlatımında bozulma olmuyorsa ise gereksizdir.
Mecburen karakola gitmek zorunda kaldım.
Araba şu anda yola çıkmak üzere.
Gitmeden önce bir daha ara.
2. Gereksiz Yardımcı Eylem Kullanımı: “Etmek, olmak,
eylemek, kılmak” gibi yardımcı eylemlerin görevi;
kendisinden önce gelen isim soylu sözcüğü yüklemleştirmek,
ona iş, oluş, hareket ve kılış anlamları katmaktır. İsim soylu
sözcük, bir ekle aynı anlamı verecekse; yardımcı eylemin
kullanımı gereksizdir.
Sanırım ondan kuşku ettiğimizi anladı.
Sanırım ondan kuşkulandığımızı anladı.
Bizi arayacağını umut etmiştim.
Bizi arayacağını ummuştum.
3. Sözcüğün Yanlış Anlamda Kullanılması: Dilimizde bazı
sözcükler, anlam inceliklerine dikkat edilmeden kullanılır.
Sözcükleri kendi anlamını yansıtacak şekilde kullanmamak
veya uygun olmayan yerde kullanmak anlatım bozukluğuna
yol açar. Böyle bir yanlışa düşmemek için hangi sözcüğün
nerede kullanılıp nerede kullanılmayacağını çok iyi bilmek
zorundayız.
Ülkenin bunalıma girmesini sağlayan bu tür açıklamalardan
kaçınmak gerekir.
Ülkenin bunalıma girmesine neden olan bu tür
açıklamalardan kaçınmak gerekir.
Bu tür bilimsel çalışmalar, dilimizin zenginleşmesine neden
olacak.
Bu tür bilimsel çalışmalar, dilimizin zenginleşmesine katkıda
bulunacak.
Uyarı: “Sağlamak” ya da “katkıda bulunmak” elde edilmesi
istenen olumlu bir sonuca ulaşmaktır. İstenmeyen sonuçlar
ortaya çıktığında “neden olmak” kullanılır.
4. Birbiriyle Karıştırılan Sözcüklerin Kullanılması: Kimi
sözcükler aynı kökten türediği için yazılış ve okunuş olarak
birbirine benzer; ancak bunların anlamları farklıdır. Bu
sözcükler karıştırılıp birbirinin yerine kullanılırsa, anlatım
bozukluğu ortaya çıkar.
Bu kadar çekimser olmana gerek yok; aralarına katıl, girişken
ol.
Bu kadar çekingen olmana gerek yok; aralarına katıl, girişken
ol.
Bunca yağmura karşılık barajlarda yeterince su birikmemiş.
Bunca yağmura karşın barajlarda yeterince su birikmemiş.
Bu iki olay arasındaki ayrıntıyı kimse hesaba katmıyor.
Bu iki olay arasındaki ayrımı kimse hesaba katmıyor.
5. Kelimelerin Yanlış Yerde Kullanılması: Bir cümlede her
sözcüğün yerli yerinde, başka bir deyişle her sözcüğün
kullanılması gereken yerde olması gerekir. Cümle içindeki bir
tek sözcüğün bile yerini değiştirmek farklı anlamlar, farklı
yorumlar ve yargılar oluşturur. Kimi zaman da mantıksal
tutarsızlıklara yol açar. İyi bir cümlede kelimelerin cümlenin
akışına ve anlamına uygun yerlerde kullanılması gerekir.
Yoksa ifade değişir, anlatılmak istenen tam söylenemez.
Ekonomik ve sosyal yönden geri kalmış ülkemizin belli
bölgelerine kalkınmada öncelik tanınacak.
Ülkemizin ekonomik ve sosyal yönden geri kalmış belli
bölgelerine kalkınmada öncelik tanınacak.
Okulu bitirince doktor olarak doğduğu kasabada çalışmaya
başladı.
Okulu bitirince doğduğu kasabada doktor olarak çalışmaya
başladı.
6. Anlamca Çelişen Sözcüklerin Kullanılması: Anlamca
cümlenin yargısıyla uyuşmayan, cümlede iletilen yargıyla
çelişen ya da karşıtlık yaratan sözlerin bir arada kullanılması
önemli bir anlatım kusurudur. Anlamları birbirine ters
sözcüklerin aynı cümlede kullanılmasıdır. Cümlenin
anlamında çelişki, genellikle “kesinlik” ve “olabilirlik”
anlamı taşıyan sözlerin bir arada kullanılmasından
kaynaklanır.
Kapının önünde tamı tamına üç beş nöbetçi vardı.
Kapının önünde üç beş nöbetçi vardı.
Aşağı yukarı tam üç ay önce benzer bir yazı daha çıkmıştı.
Üç ay önce benzer bir yazı daha çıkmıştı.
7. Mantıksal Tutarsızlık: Bir cümlede, iletilmek istenen
anlamın eksiksiz olabilmesi için düşünce ve mantık son derece
önemlidir. İyi bir anlatımda sağlam bir düşünme ve mantık
yürütme temel koşuldur. Mantıksal hataları ve tutarsızlıkları
içeren cümleler, dil bilgisi kurallarına uygun olsalar bile  
anlamı ve yargıyı eksiksiz iletmezler. Bu tür yanlışlar
genellikle dikkatsizlik sonucu ortaya çıkar.
Önümüzdeki haftanın önemli programlarından bazılarını
sizlere hatırlatmaya çalıştık.
Önümüzdeki haftanın önemli programlarından bazılarını
sizlere tanıtmaya çalıştık.
Önlem alınmazsa bu hastalık ölüme, hatta kısmi felce neden
olabilir.
Önlem alınmazsa bu hastalık kısmi felce, hatta ölüme neden
olabilir.
8. Atasözü ve Deyimlerin Yanlış Kullanılması: Deyim ve
atasözleriyle ilgili iki tür yanlışlık yapılabilir:
a) Deyimler ve atasözleri, kalıplaşmış söz gruplarıdır. Bu
kalıpların bozulması ve bir sözün yerine eş anlamlısının
getirilmesi anlatım bozukluğu yaratır.
b) Bir deyimin ilettiği anlamla, cümlenin taşıdığı anlam
arasında bir uyumsuzluğun olması anlatım bozukluğuna
neden olur.
Bir koyundan iki deri çıkmaz.
Bir koyundan iki post çıkmaz.
Haydi bakalım seç pirincin taşını.
Haydi bakalım ayıkla pirincin taşını.
Tüm itirazlara göz yummuştu.
Tüm itirazlara kulak tıkamıştı.
Benim verilmeyecek hiçbir hesabım yoktur; başım açıktır.
Benim verilmeyecek hiçbir hesabım yoktur; alnım açıktır.
Çok sevinçliydi. Adeta etekleri tutuşmuştu.
Çok sevinçliydi. Adeta etekleri zil çalmıştı.
9. Noktalama Yanlışları: Noktalama işaretlerinin eksik ya da
yanlış yerde kullanılması; cümleleri bir anlam belirsizliğine
sürükleyebileceği gibi cümleden birden fazla anlam çıkmasına
da yol açabilir. Bu nedenle noktalama işaretlerinin anlama
etkileri ve kullanıldığı yerler iyi bilinmelidir. Yanlış
kullanımlar ortaya çıkarsa amaçlanan anlama ulaşmak
mümkün olmaz. Bu durumlar da cümlede bir anlatım
bozukluğu yaratır.
Yabancı dükkandaki eşyaları beğenmedi.
Yabancı, dükkandaki eşyaları beğenmedi.
Misafir odasına doğru yürüdü.
Misafir, odasına doğru yürüdü.
10. Tamlama Yanlışlıkları: Sıfat ve isim tamlamalarının aynı
tamlanana bağlanması anlatım bozukluğuna yol açar. Çünkü
isim tamlamalarında tamlanan iyelik eki aldığı halde, sıfat
tamlamalarında tamlanan ek almaz. Dolayısıyla tamlananlar,
niteliği farklı olduğundan ortak kullanılamaz.
Kaza yerine birçok askeri ve polis aracı geldi.
Kaza yerine birçok askeri araçla polis aracı geldi.
İhaleye birçok yerli ve yabancı firmalar katıldı.
İhaleye birçok yerli ve yabancı firma katıldı.
11. Eklerin Yanlış Kullanılması: Bir sözcüğe, gelmesi
gereken ekin dışında yanlış bir ekin getirilmesi de kimi zaman
anlatım bozukluğuna yol açar.
Her insan çevreyi korumak ve doğanın kirletilmesini önlemek
için gerekli duyarlılığı göstermesi gerekir.
Her insanın, çevreyi korumak ve doğanın kirletilmesini
önlemek için gerekli duyarlılığı göstermesi gerekir.
Sorun arkadaşlarımızın bizi bu konuda iyi aydınlatmamış
olduğundan kaynaklanıyor.
Sorun arkadaşlarımızın bizi bu konuda iyi aydınlatmamış
olmasından kaynaklanıyor.
12. Öğe Eksikliklerinden Kaynaklanan Anlatım
Bozuklukları:
a) Yüklem Eksikliği:
Sinemada sigara ve kabuklu yemiş yenmez.
Sinemada sigara içilmez ve kabuklu yemiş yenmez.
Çok az veya hiç çalışmadan sınava girdiler.
Çok az çalışarak veya hiç çalışmadan sınava girdiler.
b) Özne Eksikliği:
Annemin sinirleri epeyce bozulmuş ve çok üzülmüştü.
Annemin sinirleri epeyce bozulmuş ve annem çok üzülmüştü.
Kitaptaki yanlışlar düzeltilecek ve ikinci baskıya girecek.
Kitaptaki yanlışlar düzeltilecek ve kitap ikinci baskıya
girecek.
Özne Yüklem Uyumsuzluğu (Uyuşmazlığı): İyi bir cümlede
tekillik-çoğulluk, olumluluk-olumsuzluk ve şahıs bakımından
özne ile yüklem arasında bir uyum olması gerekir. Eğer özne
ile yüklem arasında bir uyum yoksa, anlatım bozukluğu olur.
* Cümlede özne tekilse yüklem de tekil; özne çoğulsa
yüklem de çoğul olur.
Kardeşim bugün evde kalacak.
Özne Tekil Yüklem Tekil
Dostlar yıllar sonra bir araya geldiler.
Özne Çoğul Yüklem Çoğul
* Bitki, hayvan, organ, cansız varlıklar ve zaman adları,
çoğul özne olarak kullanıldığında yüklem tekil olur.
Meyveler bu yıl geç çiçek açtı.
Özne bitki çoğul Yüklem tekil
Köpekler sabaha kadar havladı.
Özne hayvan çoğul Yüklem tekil
* Söze saygı, alay ya da küçümseme anlamı katılmak
istenirse özne tekil, yüklem çoğul olur.
Beyefendi hala kalkmadılar mı?
Özne tekil Yüklem çoğul
Ayşe Hanım henüz gelmediler.
Özne tekil Yüklem çoğul
c) Nesne Eksikliği:
Kızına sarıldı, doyasıya öptü.
Kızına sarıldı, onu doyasıya öptü.
Buna ancak öğretmen karar verir ve uygular.
Buna ancak öğretmen karar verir ve bunu uygular.
d) Dolaylı Tümleç Eksikliği:
Nazlı kardeşini çok sever, sık sık armağanlar alırdı.
Nazlı kardeşini çok sever, ona sık sık armağanlar alırdı.
Alanya’yı çok sevmişti, dönmeyi düşünmüyordu.
Alanya’yı çok sevmişti, Alanya’dan dönmeyi düşünmüyordu.
e) Zarf Tümleci Eksikliği:
Her zaman senin yanındayım, seni yalnız bırakmayacağım.
Her zaman senin yanındayım, hiçbir zaman seni yalnız
bırakmayacağım.
Hiçbir zaman kendini düşünmedi, ailesinin mutluluğu için
çalıştı. 
Hiçbir zaman kendini düşünmedi, her zaman ailesinin
mutluluğu için çalıştı.
f) Edat Tümleci Eksikliği:
Eşimi çok severim; her konuda çok iyi anlaşırız.
Eşimi çok severim; onunla her konuda çok iyi anlaşırız.
Bu güçlüklere nasıl göğüs gerdi, nasıl başa çıktı?
Bu güçlüklere nasıl göğüs gerdi, bu güçlüklerle nasıl başa
çıktı?
13. Ek Fiil Eksikliğinden Kaynaklanan Anlatım
Bozuklukları: Sıralı isim cümlelerinde ek fiilin
kullanılmaması anlatım bozukluğu oluşturur.
Bakışları güzel; ama dostça değildi.
Bakışları güzeldi; ama dostça değildi.
Hava açık; ama sıcak değildi.
Hava açıktı; ama sıcak değildi.




VI. ÜNİTE PARAGRAF BİLGİSİ

1. ANLATIM BİRİMİ OLARAK PARAGRAF
Bir düşünceyi ana düşünce etrafında destekleyen cümle veya
cümleler topluluğuna paragraf denir. Paragrafı oluşturan
cümleler birbirleriyle bağlantılıdır; bu bağlantı paragrafta
anlam bütünlüğünü oluşturur.
2. PARAGRAFTA YAPI
Yapı bakımından bir paragrafta üç bölüm bulunur. Bunlar
giriş cümlesi, gelişme cümleleri ve sonuç cümlesidir.
Giriş:
* Genel bir yargı niteliğindedir.Bu bölüm bir ya da iki
cümleden oluşur.
* Paragrafın konusu genellikle bu cümlelerdir.
* Giriş bölümü paragrafın bir çeşit özeti olduğundan ana
düşünce hakkında ipuçları verir.
* Asla bağlaçla başlamaz.
* Giriş cümlesinde kendisinden önce bir cümle daha olduğunu
düşündürecek bazı zamir,sıfat ya da edatlar bulunmaz.
Gelişme:
*İkiden fazla cümleden meydana gelir.
*Girişte belirtilen konu,bu bölümde örnekleme,tanık gösterme,karşılaştırma
gibi düşünceyi geliştirme yollarına
başvurularak açıklanır.
*Bu bölümde yer alan düşünceler paragrafın konusuyla ilgili
olmalıdır,yoksa anlatımın akışı bozulur.
Sonuç:
*Genellikle bir cümleden ibarettir.
*Anlatılmak istenen düşünceyle ilgili son sözün söylendiği
bölümdür.
*Yazar paragrafta asıl anlatmak,vurgulamak istediği
düşüncesini (ana düşünce) genellikle bu bölümde verir.
*Sözlerin toparlanması niteliğinde olduğundan kapsamlı bir
yargıdır.Bu yönüyle de giriş cümlesine benzer.
*Toparlayıcı,özetleyici olması nedeniyle “demek ki,sonuç
olarak,öyleyse,özetle…”gibi sözlerle başlayabilir.
Uyarı:
Ana düşünce,genellikle paragrafın sonuç bölümünde olmakla
birlikte,bazen metnin başında ya da tümüne yayılmış olabilir.
3. PARAGRAFIN BOYUTU
Paragrafın boyutu anlatılan, tanıtılan, bildirilen konunun yer
zaman ve kişilerle ilgi derecesine göre belirlenir. Anlatıcının,
anlattığı yer ve objeyle ilişkisi paragrafın uzun veya kısa olmasını
belirler. İletişim biçimi; iletinin (mesajın) niteliği; alı-
cının, göndericinin durumu ve ileti kanalının durumu paragrafın
boyutunu etkiler. Tek cümleden oluşan paragraflar oldu-ğu
gibi birden fazla cümleden oluşan paragraflar da vardır.
Yalnız karışık konularla ilgili düşüncelerin bir paragrafta
toplanması güçtür.
4. PARAGRAFTA ANLAM VE ANA DÜŞÜNCE
Bir metinde yazarın okuyucuya vermek istediği temel düşünceye
ana düşünce denir. Başka bir söyleyişle ana düşünce
paragrafta iletilmek istenen iletinin en kısa ve açık ifadesi-dir.
Paragrafta ana düşünceyi destekleyen onu açıklayan di-ğer
düşüncelere de yardımcı düşünce denir. Paragraftaki yardımcı
düşünceler ana düşünce etrafında, onu değişik yön-lerden
destekleyen, tamamlayan, açıklayan ve onun doğrulu-ğunu,
yanlışlığını kanıtlayan cümle ve ifade kalıplarıdır. Paragraftaki
ana düşünce diğer paragraflardaki ana düşünce-lerle
bağlanır. Bu bağlantılarla metnin bütünlüğü sağlanır.
Paragrafta metnin tamamı dikkate alınarak ne, kim, nerede ne
zaman, nasıl, ne kadar gibi soruların cevabı olacak şekilde
iletiyi belirten düşüncelere yer verilir.
5. PARAGRAF ÇEŞİTLERİ
Belli başlı paragraf çeşitleri şunlardır:
a. Olay Paragrafı: Anlatılması, açıklanması istenen bir olay
ele alınır. Paragrafın yapısı olayın oluş sırasına göre, kişi-mekân
ilişkisine ya da anlatıcının anlatılan veya nakledilen olayla
ilişkisine göre değişir. Olay üzerinde yoğunlaşılır ve olayın en
çok dikkat çekici yönleri ve heyecan verici yanları anlatı-lır.
Olayın anlatımında anlatılmayan kısımlar sezdirilecek tarzda
cümleler kullanılır.
b. Çözümleme Paragrafı: Bir düşüncenin incelenerek çö-
zümlemesinin yapıldığı paragraflardır. Bu tür paragraflarda
paragrafın konusu olan kişinin görünüşünden, konuşmasından
davranışlarından söz eden cümlelere yer verilir. Bir düşünceyi
çözümleyen paragraflarda düşünceyi oluşturan, destekleyen,
geliştiren ögeler üzerinde durulur.
c. Düşünce (Fikir) Paragrafı: Herhangi bir konuda bilgi
vermek, bir düşünceyi kanıtlamak amacıyla yazılan öğretici
metinlerde bulunur.
ç. Betimleme (Tasvir) Paragrafı: Bir olayı ya da bir varlığı
canlandırmak amacıyla yazılan paragraflardır. Betimleme paragrafında
betimlenecek kişi, yer ve görünüşün benzerlerinden
ayıran özellikleri üzerinde durulur. Betimleme paragrafında
betimlenecek varlığın niteliğine göre paragrafın dili
değişir.
d. Açıklama Paragrafı: Herhangi bir konunun, kavramın,
nesnenin kullanımını, değerini açıklamak için yazılan paragrafa
açıklama paragrafı denir. Açıklama yapılırken basit
olandan karmaşık olana doğru gidilir. Yerine göre açıklana- 9.SINIF DİL VE ANLATIM DERS NOTLARI

22
cak konunun herkesçe bilinen veya bilinmesi gereken yönü
belirtilir. Açık, anlaşılır bir dil kullanılır.
e. Tartışma Paragrafı : Bu tür paragraflarda,bir konu ya da
olgu üzerine yerleşmiş kanıları,düşünceleri değiştirme amacı
vardır.Bu yüzden yazar,okuyucuyla tartışıyormuş gibi bir
üslup takınarak birbirine karşıt olarak verilen iki görüş-ten
birini doğrulamaya veya benimsetmeye yönelik bir anla-tım
yolu seçer.Bu iki karşıt görüş “ama,fakat,ancak” gibi
bağlaçlarla birbirine bağlanarak bir karşıt görüş yazar tarafından
okuyucuya sunulan önerme cümleleriyle çürütülmeye
çalışılır.
f. Düşsel (Fantastik) Paragraf: Çağrışıma bağlı tamamen
olağan ve olağan dışı hayal gücüne dayanılarak oluşturulan
paragraflardır.
g. Mizahi Paragraf: Mizah (gülmece) yazılarında okuyucuyu
gülmeye ve alaycı bir bakış açısıyla düşünmeye yönelten paragraflardır.
Her paragrafın bir yazılış amacı vardır.
→Yazar;bir olay,durum veya düşünceyi doğrudan doğruya
ulaştırmayı,bilgi vermeyi amaçlayabilir.
→Önceden yerleşmiş düşünceleri değiştirmeyi,çürütüp kendi
fikrini kabul ettirmeyi amaçlayabilir.
→Olmuş veya olması muhtemel olayları yer,zaman ve
şahıslarla birlikte verebilir.
→İçinde bulunduğu ortamı,gördüğü birini,bir varlığı okurun
gözünde canlandırmak isteyebilir.Yani dört farklı amaç
taşıyabilir ve yazarın amacıyla anlatım biçimi arasında bir
uyum vardır.Amacına göre anlatım biçimini seçer.Bunlar:
1.Açıklayıcı Anlatım:
Öğretmek, bilgi vermek amacıyla yazılan; doğrudan bilgi
vermeye yönelik bir anlatım biçimidir. “Neden, niçin, nasıl”
gibi sorular cevabını bulur.Genellikle nesnel bir tutum sergiler
yazar.Tanımlama, karşılaştırma, alıntı yapma,örnekleme
gibi açıklama yöntemlerine başvurulur.Bilimsel
yazılarda,düşünce yönü ağır basan fıkra, makale, inceleme,
eleştiri, deneme gibi türlerde kullanılır.
2.Tartışmacı Anlatım :
Yazarın, bir düşüncenin yanlışlığını ortaya koymak amacıyla
kullandığı anlatım biçimidir.Öncelikle yanlış bulduğu,
benimsemediği fikri ortaya koyar.Sonra bu düşüncenin eksik
ve kusurlu yönlerini ortaya koyar.En sonunda da kendi
düşüncesinin doğru olduğunu kanıtlar.Önce “tez” ileri sürülür.
“diyelim ki,tut ki…”gibi varsayım ifadeleri kullanılarak “Bu
fikir kabul edilse bile şu şu eksikleri,yanlışları var.”diye o tezi
çürütüp “antitez”ini (kendi düşüncesini) ortaya koyar ve bunu
kanıtlamaya çalışır.
3.Öyküleyici Anlatım:
Olay anlatımına dayanan anlatım biçimidir. Olaylar; şahıs,yer
ve zaman bakımından belirtilerek anlatılır.Daha çok geçmiş
zaman kullanılır.Amaç, okuyucunun gözünde canlandırmak ve
okuyucuya olayı yaşatmaktır.Olaylar oluş sırasına göre bir
dizi halinde verilir ve birbirine bağlanır.
4.Betimleyici Anlatım:
Bir varlığın, yerin, kişinin ayırt edici özelliklerini
ayrıntılarıyla insanın zihninde canlandıracak şekilde
anlatmaktır. Sözcüklerle resim çizme sanatı olup niteleyici
sözcükler (sıfatlar,zarflar ) çokça kullanılır.Yapılan tasvir bir
insana aitse buna “portre” denir.İnsanın dış görünüşünün
anlatılmasına “fiziki portre” ,iç görünüşünün, ruhsal yönünün
anlatılmasına da “ruhsal portre” denir.Betimlemede gözlem
başta olmak üzere tüm duyulardan yararlanılır.
İzlenimsel Betimleme:Yazarın betimleme yaparken kendi
duygularını,beğenilerini katmasıdır.
Açıklayıcı Betimleme:Yazarın duygularını içermeyen,bilgi
verme amaçlı yapılmış betimlemedir.
6. PARAGRAFTA DÜŞÜNCEYİ GELİŞTİRME
YOLLARI
1.Karşılaştırma:İki kavram, varlık veya olayın benzer ya da
farklı yönleriyle ortaya konmasıdır.Genellikle“oysa,ise,daha,
en” gibi ifadeler kullanılır.
2.Tanımlama:Bir kavramın veya varlığın ne olduğunu
bildiren cümlelerdir. “Bu nedir?” sorusuna cevap verir ve
genellikle “…dir, … denir” gibi ifadeler bulunur.
3.Benzetme:Kavramları ya da varlıkları benzer, ortak
yönleriyle anlatmaktır.
4.Örneklendirme:Bir düşünceyi inandırıcı kılmak için
örneklere başvurmaktır.Soyut haldeki düşüncenin somut hale
getirilmesi ve anlatımı görünür ve anlaşılır kılmak için bu yola
başvurulur.O konuyla ilgili kitap, yazar ismi olan çeşitli
örnekler verilir.
5.Tanık Gösterme:
Yazarın, düşüncesini kanıtlamak için işlediği konuda söz
sahibi olan kişilerin düşüncelerinden,sözlerinden
yararlanmasıdır. Konuyla ilgili uzman kişilerin düşünceleri
genellikle tırnak içinde doğruda aktarma yöntemiyle verilir.
7. METİN VE PARAGRAF
Bir metin duygu düşünce ve isteklerin iletilmesinde kullanılan
bir iletişim aracıdır. Paragraflar ise bu iletişim aracının bir alt
birimidir. Paragraflarda ele alınan düşünce ve görüşler metni
oluşturur. Metinlerde okuyucuyu bilgilendirmeye, onu
coşturmaya ya da hüzünlendirmeye yarayan hususlar yer
alabilir.