Güzel Dilim şiiri
Başımın üstünde
tuğ gibidir.
Gönlümün içinde
çığ gibidir.
Karşımda delikanlım
tığ gibidir
Benim güzel dilim..
Türkçe'dir, Türkçe.
Aydınlıktır, ışıktır,
güldürür yüzümü.
Sever, sevgisiyle
doldurur özümü.
Yakar tutuşturur,
ateşimi közümü.
Benim güze dilim..
Türkçe'dir, Türkçe..
DİLİMİZ TÜRKÇE ŞİİRİ
Dilimiz Türkçe
Konuşuruz her yerde
Bir yabancı ülkeye gittiğimizde,
Üzülürüz, Türkçe konuşacak biri
Türkçe önemli bir dil,
Yoktur ülkemizde Türkçe bilmeyen cahil.
Ülkemizi sevdiğimizden,
Ayrılmayız bu dilden,
Sözleri büyüler bizi
Aldırmayız söylenenler,
Bir bir anlatırız
Aklımızdan geçenleri.
Türkçemiz
annenden öğrendiğinle yetinme
çocuğum türkçeni geliştir
dilimiz öylesine güzel ki
durgun göllerimizce duru
akar sularımızca coşkulu
ne varki çocuğum güzellikde bakım ister
önce türkülerimizi öğren
seni büyüten ninnilerimizi belle
gidenlere yakılan ağıtları
her sözün en güzeli türkçemizde
diline takılanları ayıkla
yabancı sözcükleri at
bak yenilik ne güzel
barış ne güzel
dayanışma, özgürlük
hele bağımsızlık
en güzeli sevgi
sev türkçeni çocuğum
dilini sevenleri sev
Bir yiğit vardı
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi,
Yaşadığı asırda bir örneği bulunmaz unvanı vardı,
Cemiyetin imanını kurtarmak için dünyasını harcadı,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Harp meydanlarında, esaret zindanlarında,
Memleket hapishanelerinde, mahkemelerde,
Görmediği ceza, çekmediği eza kalmadı,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Divanı harplerde cani gibi yargılandı,
Bir serseri gibi diyar diyar sürgüne yollandı,
Zindanlara atıldı, vücuduna defalarca zehir yapıldı,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Bir kış mevsimiydi Afyon’da,
Altmış kişilik koğuşta tek başına,
Zemin buz, camlar kırık, sızan kar koğuşta,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Bir köşeye yaslanmıştı, bir yiğit ihtiyar,
Abdest alınacak sular donmuş oturacak yer yok,
İnsanların imanını kurtarmaktan başka derdi de yok,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Hayatın son demleriydi Isparta’da
Hazreti İbrahim (as) ı gördü rüyasında,
Urfa’ya çağırıyordu çilekeş dostunu,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Davete icabet etti, yerleşti Urfa’da İpek Palasa,
O Zat’ın Hakk’a kavuştuğu son nokta
Kadir Gecesi 23 Martta,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Arkasından bıraktığı dünya mirası,
Bir çift lastik dört adet sefer tası,
Bir adet çinko tencere, bir küçük çaydanlık,
Bir eski gömlek, bir sarık, bir adet kırık gözlük,
Ve milyonlarca seveni…
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi…
Türkçem
Türkçem, dilim benim,
Tüm duyarlığım, düşüncem.
kırda kekik kokum, bahçede lalem
annece,askerce sesim benim.
hem ince hem gür…
Türkçe, dilim benim
Tüm canlılığım,sıcaklığım,
Sözünde, söyleşinde yurdumu duyduğum,
Düşüm, gerçeğim,sesim,özüm,
Seninle gelişir, seninle büyürüm
Türkçe ana dilimiz
Tadına doyum olmaz,
Güzel konuş dilini.
Dilde yanlış yapılmaz,
Türkçe Atamızın dili.
Türkçenin gelişmesi,
Çok okumaya bağlı.
Yazarken özenmeli,
Hiç yanlış yapmamalı.
Türkçenin ağızımıza
Yaşayan şerefidir.
Dilimiz yer yüzünde
Destan yazan dildir.
Başımın üstünde
tuğ gibidir.
Gönlümün içinde
çığ gibidir.
Karşımda delikanlım
tığ gibidir
Benim güzel dilim..
Türkçe'dir, Türkçe.
Aydınlıktır, ışıktır,
güldürür yüzümü.
Sever, sevgisiyle
doldurur özümü.
Yakar tutuşturur,
ateşimi közümü.
Benim güze dilim..
Türkçe'dir, Türkçe..
DİLİMİZ TÜRKÇE ŞİİRİ
Dilimiz Türkçe
Konuşuruz her yerde
Bir yabancı ülkeye gittiğimizde,
Üzülürüz, Türkçe konuşacak biri
Türkçe önemli bir dil,
Yoktur ülkemizde Türkçe bilmeyen cahil.
Ülkemizi sevdiğimizden,
Ayrılmayız bu dilden,
Sözleri büyüler bizi
Aldırmayız söylenenler,
Bir bir anlatırız
Aklımızdan geçenleri.
Türkçemiz
annenden öğrendiğinle yetinme
çocuğum türkçeni geliştir
dilimiz öylesine güzel ki
durgun göllerimizce duru
akar sularımızca coşkulu
ne varki çocuğum güzellikde bakım ister
önce türkülerimizi öğren
seni büyüten ninnilerimizi belle
gidenlere yakılan ağıtları
her sözün en güzeli türkçemizde
diline takılanları ayıkla
yabancı sözcükleri at
bak yenilik ne güzel
barış ne güzel
dayanışma, özgürlük
hele bağımsızlık
en güzeli sevgi
sev türkçeni çocuğum
dilini sevenleri sev
Bir yiğit vardı
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi,
Yaşadığı asırda bir örneği bulunmaz unvanı vardı,
Cemiyetin imanını kurtarmak için dünyasını harcadı,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Harp meydanlarında, esaret zindanlarında,
Memleket hapishanelerinde, mahkemelerde,
Görmediği ceza, çekmediği eza kalmadı,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Divanı harplerde cani gibi yargılandı,
Bir serseri gibi diyar diyar sürgüne yollandı,
Zindanlara atıldı, vücuduna defalarca zehir yapıldı,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Bir kış mevsimiydi Afyon’da,
Altmış kişilik koğuşta tek başına,
Zemin buz, camlar kırık, sızan kar koğuşta,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Bir köşeye yaslanmıştı, bir yiğit ihtiyar,
Abdest alınacak sular donmuş oturacak yer yok,
İnsanların imanını kurtarmaktan başka derdi de yok,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Hayatın son demleriydi Isparta’da
Hazreti İbrahim (as) ı gördü rüyasında,
Urfa’ya çağırıyordu çilekeş dostunu,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Davete icabet etti, yerleşti Urfa’da İpek Palasa,
O Zat’ın Hakk’a kavuştuğu son nokta
Kadir Gecesi 23 Martta,
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Arkasından bıraktığı dünya mirası,
Bir çift lastik dört adet sefer tası,
Bir adet çinko tencere, bir küçük çaydanlık,
Bir eski gömlek, bir sarık, bir adet kırık gözlük,
Ve milyonlarca seveni…
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi.
Bir yiğit vardı, yaşarken hiç gülmedi…
Türkçem
Türkçem, dilim benim,
Tüm duyarlığım, düşüncem.
kırda kekik kokum, bahçede lalem
annece,askerce sesim benim.
hem ince hem gür…
Türkçe, dilim benim
Tüm canlılığım,sıcaklığım,
Sözünde, söyleşinde yurdumu duyduğum,
Düşüm, gerçeğim,sesim,özüm,
Seninle gelişir, seninle büyürüm
Türkçe ana dilimiz
Tadına doyum olmaz,
Güzel konuş dilini.
Dilde yanlış yapılmaz,
Türkçe Atamızın dili.
Türkçenin gelişmesi,
Çok okumaya bağlı.
Yazarken özenmeli,
Hiç yanlış yapmamalı.
Türkçenin ağızımıza
Yaşayan şerefidir.
Dilimiz yer yüzünde
Destan yazan dildir.