HASTA BİR TELDE HASTA BİR NAĞME ŞİİRİNİN KAFİYE VE REDİFLERİ
Âh ben, ben, ne hastayım bilsen
Kalbimin ızdırâb-ı mâlûlü,
Rûhumun ihtisâs-ı meçhûlü
Ne kadar başka herkesinkinden
“en” tam kafiye, “-ü” redif ; “ûl" zengin uyak
Sen ki feyfâ-yı bînasîbimde,
Bir küçük nûr-ı rahm ü şefkatsin,
Dinle, rûhumdan akseden bu tanîn
Hasta bir telde hasta bir nağme.
“e” yarım uyak , “-in” tam uyak
Bu bütün kış devam eden kahhâr
İhtisasat içinde hırpalanan
Dâimâ hasta, daîmâ sehhâr
Bir ümîdin peyinde şefkat uman
“-hhar” zengin uyak, “-an” tam uyak
Fikr-i me'yûs u gam-penâhımı ben
Saf denizlerde belki bir mahzûn
Hiss-i şefkat bulur mehâsinden
Hissedâr-ı şifâ olur diye dün
“-en” tam uyak, “-n” yarım uyak
Akşamüstü deniz kenârında
Hayli gezmiş ve çok düşünmüştüm.
Bu semâ-yı mükedder altında
Acı bir hande mürtesem gördüm.
“-ında” redif , “-düm/tüm” redif
Âşıkından muvakkaten mahrum
Hasta bir genç kadındı sanki deniz.
Şüphesiz bahtiyâr, fakat mahrum,
Besliyor bir ümîd-i şefkat-rîz.
“mahrum” redif , “iz” tam uyak
Güneş artık çekildi eşyadan.
Sular artık menekşe olmuştu.
Gölgelenmiş semâ-yı rüyâdan
Bir hayâl-i baîd ü mevhumu
“-dan” redif, “-a” yarım uyak, “u” yarım uyak
Bekleyen gözlerim yorulmuştu.
Sonra birden semâya baktım ben:
Semt-i re'simde bir hayâl-i semen
Bana senden neşîdeler okudu.
“-du/tu” redif, “-en” tam uyak
Tahsin Nahit