DİVAN EDEBİYATI VE HALK EDEBİYATININ KARŞILAŞTIRMA
, DİVAN ŞİİRİ İLE HALK ŞİİRİ BENZERLİKLERİ VE FARKLILIKLARI, DİVAN HALK KARŞILAŞTIRMA,
DİVAN EDEBİYATI
|
HALK EDEBİYATI
|
1.
|
Divan edebiyatı, medreseden yetişme aydınların yarattığı yazılı bir edebiyattır.
|
1.
|
1-Geniş halk kitleleri arasında varlığını sürdüren sözlü bir edebiyattır. Dönemin ürünleri belli bir tarihten sonra zaman zaman yazıya geçirilmiştir. Büyük ölçüde doğaçlamaya dayanır.
|
2.
|
Divan edebiyatında kullanılan alfabe, Arap alfabesidir.
|
2.
|
Sözlü olduğu için alfabe yoktur.
|
3.
|
Divan edebiyatın dili, Arapça, Farsça, Türkçe karışımı Osmanlıca denilen yapay bir dildir. Dil, yabancı sözcük ve tamlamalarla yüklüdür.
|
3.
|
Halk edebiyatının dili, halkın kullandığı günlük konuşma dilidir.
|
4.
|
Divan edebiyatı şiir ağırlıklıdır. Nesir (düzyazı) şiirin gölgesinde kalmış, gelişememiştir.
|
4.
|
Halk edebiyatı da genel olarak şiir üzerinde yürümüştür.
|
5.
|
Divan şairleri şiirlerini "Divan" adını verdikleri kitaplarda toplarlar.
|
5.
|
Halk şairlerin şiirleri "cönk" denilen defterlerde toplanır.
|
6.
|
Divan şiirinde nazım birimi genellikle "beyittir", ölçü "aruz"dur. Şiirde tam ve zengin uyaklar kullanılır. Şiirde biçim kusursuzluğu çok önemsenir.
|
6.
|
Halk şiirinde nazım birimi "dörtlük", ölçü "hece"dir. Genel oarak yarım ve cinaslı uyak kullanılır. Geleneksel Türk şiir biçimlerinin kullanılmasına devam edilir.
|
7.
|
Divan şiirinde konu zenginliği yoktur. Belli konular değişik şairler tarafından defalarca işlenmiştir.
|
7.
|
Halk şiirinde de konu genişliği olduğu söylenemez.
|
8.
|
Konular belli bir bakış açısıyla ve mazmun denilen kalıplaşmış bir anlatımla ifade edilir. Mazmun bir gelenek yaratmıştır.
|
8.
|
Halk şiirininde kendine özgü mazmunları vardır. Ancak, divan şiirindeki kadar kesin kurallara bağlı değildir.
|
9.
|
Divan edebiyatı Türk halkının tarih ve kültür kökenleriyle bağ kuramamış, Arap ve İran şiirinin ilke ve kurallarına göre yaratılmıştır.
|
9.
|
Halk edebiyatı ise, Orta Asya'da, Türk halkının tarihsel kaynağında oluşan, geleneğini, özünü, koruyup geliştiren ve sürdüren bir edebiyattır.
|
10.
|
Divan edebiyatı, belirli kültür merkezlerinde oluşan, "yüksek zümre" dediğimiz azınlık edebiyatıdır. Daha çok saray – medrese – konak çevreleri içinde varlığını sürdürmüştür.
|
10.
|
Halk edebiyatı ise, köyleri, kasabaları, konar-göçer toplulukların bulunduğu bütün bir coğrafyayı kuşatır. Halkın coğrafi ve toplumsal yaşam alanları halk edebiyatının doğal ortamıdır.
|
11.
|
Divan şiiri daha çok zihinde yaratılmıştır. Günlük yaşamdan kopuk, soyut ve hayali unsurları yansıtır.
|
11.
|
Halk şiirinde de hayali öğeler olsa da bunlar günlük yaşamın gerçeğine yakındır. Doğasıyla, insanıyla daha somut ve yerli motifler ağırlık kazanır.
|
12.
|
Divan şiirinde belli nazım biçimleri (gazel, kaside, mesnevi… vb.) ve belli nazım türleri (methiye, mersiye, hicviye… vb.) vardır. Bunlar da genel olarak Fars şiirinden alınmıştır.
|
12.
|
Halk şiirinde de belli nazım biçimleri (koşma, semai, varsağı… vb.) ve belli nazım türleri (güzelleme, koçaklama, taşlama… vb.) kullanılır.
|
