Milli edebiyat sanatçıları şiirde açıklığa ve birliğe önem vermişlerdir. Şairlerin büyük bir bölümü hece ölçüsü kullanmış, genç kuşak şairler serbest tarzda şiirler yazmışlardır. Konu olarak Balkan Savaşı, Birinci Dünya Savaşı'nın etkileri ve sosyal sıkıntılar işlenmiştir. Düşünceler kısa cümlelerle ifade edilmiş, bu dönemin şairleri tarafından tam ve zengin kafiyenin yanında yarım kafiye de kullanılmıştır.
Servet-i Fünun 1896'dan 1901'e kadar devam etmiştir. Bu dönemin sanatçıları Tanzimat edebiyatı sanatçılarına tepki göstermiş, hayranlık derecesinde Batıya yönelmişler, ülkenin batılaşma yoluyla kalkınabileceğine inanmışlardır. Eserlerini ''Sanat, sanat içindir.'' ilkesiyle vermişlerdir ve daha çok duygusal konular üzerinde durmuşlardır. Aydın zümreye seslenmişlerdir ve Tanzimat sanatçılarına oldukça ağır bir dil kullanmışlardır. Bu dönemde şiirin konusu genişletilmiş ve aruz ölçüsüyle yazılamaya başlanmıştır. Bu dönemde Tevfik Fikret ''Sanat, toplum içindir.'' anlayışına uygun eserler koymuştur.
MADDE MADDE YAZALIM...
*SANAT ANLAYIŞI OLARAK FARKLI "SANAT TOPLUM İÇİNDİR"
*DİL ANLAYIŞI OLARAK FARKLI "SADE HALK DİLİ, ÖZ TÜRKÇE"
*TEMA OLARAK FARKLI "TOPLUMSAL İÇERİKLİ KONULAR"
*ŞEKİL OLARAK FARKLI "HALK ED.NAZIM BİÇİMLERİ"
*ÖLÇÜ OLARAK FARKLI "DAHA ÇOK HECE"
